Θεωρία των σπασμένων παραθύρων: γιατί η έντονη πολεμική καταστρέφει την Εκκλησία
Τον τελευταίο καιρό βλέπουμε πώς οι συγγραφείς ορισμένων καναλιών στο Telegram, μεταξύ των οποίων υπάρχουν κληρικοί της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (УПЦ), επιτρέπουν στον εαυτό τους προσβλητικές δηλώσεις προς την εκκλησιαστική ηγεσία
```html
Στην εγκληματολογία υπάρχει η λεγόμενη «θεωρία των σπασμένων παραθύρων». Η ουσία της είναι απλή: αν σε ένα σπίτι σπάσει ένα παράθυρο και δεν το επισκευάσουν για πολύ καιρό, σύντομα θα σπάσουν και τα υπόλοιπα παράθυρα, και σύντομα οι βάρβαροι θα αρχίσουν να καταστρέφουν ολόκληρο το σπίτι. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται το σπασμένο παράθυρο ως σήμα: σε αυτό το σπίτι κανείς δεν ενδιαφέρεται για τίποτα, άρα - όλα επιτρέπονται.
Ίσως να εκπλαγείτε, αλλά πιστεύουμε ότι αυτή η θεωρία εφαρμόζεται όχι μόνο σε κατοικίες, αλλά και στην εκκλησιαστική ζωή. Διότι, όταν αντί για υγιή εκκλησιαστική συζήτηση εμφανίζονται προσβολές, ταπεινώσεις, αβάσιμες κατηγορίες - και αυτό μένει αναπάντητο, χωρίς καταδίκη - τότε ανοίγει ο δρόμος για την αργή καταστροφή του συνοδικού χαρακτήρα της Εκκλησίας, και το πιο σημαντικό - για το σχίσμα στις σκέψεις και τις καρδιές των απλών πιστών.
Όταν οι λέξεις πληγώνουν την Εκκλησία
Τον τελευταίο καιρό βλέπουμε πώς οι συγγραφείς ορισμένων καναλιών στο Telegram, μεταξύ των οποίων υπάρχουν κληρικοί της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (ΟΟΕ), επιτρέπουν στον εαυτό τους προσβλητικές δηλώσεις προς την ιεραρχία. Άλλοι (όπως ο ιερέας της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας Γεώργιος Μαξίμοφ ή ο πρώην ιερέας της ΟΟΕ Γεννάδιος Σκίλιας) - επιτρέπουν στον εαυτό τους δηλώσεις που δυσφημούν την ΟΟΕ στο σύνολό της. Όλα αυτά τα αντιλαμβανόμαστε ως πέταγμα λίθων στα παράθυρα του κοινού μας σπιτιού - της Εκκλησίας.
Με μεγάλη λύπη, παρατηρούμε όλο και πιο συχνά ότι και ορισμένοι αρχιποιμένες της ΟΟΕ συνεχίζουν την τάση καταστροφής του οικοδομήματος της Εκκλησίας, επιτρέποντας στον εαυτό τους εξαιρετικά σκληρές, προσβλητικές δηλώσεις προς τους αδελφούς τους επισκόπους.
Για παράδειγμα, πρόσφατα ένας ιεράρχης της ΟΟΕ αποκάλεσε άλλους ιεράρχες της ΟΟΕ «σκυλάκια που είναι έτοιμα για ένα κομμάτι του αφεντικού να εκτελέσουν τις εντολές του». Λίγο αργότερα δήλωσε ότι μεταξύ των ποιμένων υπάρχουν «σκύλοι» που για έγκριση ή επαίνους είναι έτοιμοι να ξεχάσουν την αλήθεια του Χριστού.
Τι να πει κανείς εδώ; Ακόμα κι αν μεταξύ των επισκόπων της ΟΟΕ υπάρχουν άνθρωποι ματαιόδοξοι, που αναζητούν επαίνους, - τα λόγια αυτού του ιεράρχη δεν μπορούν παρά να προκαλέσουν βαθιά θλίψη. Εμείς, οι απλοί πιστοί, δεν μπορούμε να καταλάβουμε: πώς οι αρχιερείς, που τελούν μαζί τη Θεία Λειτουργία, κοινωνούν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, λέγοντας ο ένας στον άλλο «Ο Χριστός είναι ανάμεσά μας», - πώς μπορούν στη συνέχεια να κολλούν ο ένας στον άλλο τόσο ταπεινωτικές ετικέτες;
Επιπλέον, οι λεκτικές επιθέσεις στους ιεράρχες της ΟΟΕ εδώ και καιρό επαναλαμβάνονται από μια σειρά καναλιών στο Telegram (δημιουργείται η εντύπωση ότι δημιουργήθηκαν γι' αυτό), που παρουσιάζονται ως ζηλωτές των εκκλησιαστικών συμφερόντων. Εν τω μεταξύ, κατεβαίνουν σε προφανείς χαμηλότητες: δηλώνουν ευθέως για συνεργασία ορισμένων αρχιερέων με τις μυστικές υπηρεσίες, υπονοούν βρώμικες λεπτομέρειες της προσωπικής τους ζωής, τους παρουσιάζουν ως προδότες της Εκκλησίας.
Είναι πολύ οδυνηρό να διαβάζει κανείς όλα αυτά.
Έτσι, οι συγγραφείς ενός καναλιού στο Telegram δημοσίευσαν μια ανάρτηση για έναν ανώνυμο ιεράρχη, που ασχολείται με τη συλλογή εκκλησιαστικών αρχαιοτήτων και αντίκες, που έχτισε όχι μοναστήρι, αλλά «κουκλόσπιτο» μιμούμενος τα μοναστήρια του Αγίου Όρους. Τώρα, λένε, θα «λέει ό,τι του πουν», μόνο και μόνο για να μην χάσει τον θησαυρό του. Αυτό είναι προφανής υπαινιγμός για έναν αρχιεπίσκοπο της ΟΟΕ, ο οποίος δεν άργησε να απαντήσει: «Αυτοί που έδειξαν αδυναμία και υπέκυψαν στην πίεση των χορηγών και των επιμελητών τους, δεν ντρέπονται καθόλου στις εκφράσεις τους, κοροϊδεύοντας εκείνους που παρέμειναν πιστοί στις συνοδικές αποφάσεις της Εκκλησίας».
Λίγο νωρίτερα, ο ίδιος αρχιεπίσκοπος επέκρινε έναν από τους μητροπολίτες της ΟΟΕ (πιστεύουμε, ουσιαστικά - δικαιολογημένα, αλλά στη μορφή - υπερβολικά σκληρά, και η δημοσιότητα εδώ ήταν περιττή). Τελικά, γινόμαστε μάρτυρες του πώς οι αμοιβαίες κατηγορίες, τα ακατάλληλα αστεία, οι σκληρές δηλώσεις συσσωρεύονται σαν χιονοστιβάδα. Όλα αυτά θα μπορούσαν να αποδοθούν στις ανθρώπινες αδυναμίες, αν δεν υπήρχε ένα «αλλά»: αυτά τα λόγια προέρχονται από τα στόματα των αρχιερέων και εκφέρονται δημόσια. Και αυτό σημαίνει ότι κάθε νέα προσβολή είναι ένα ακόμη σπασμένο παράθυρο στο σπίτι της Εκκλησίας.
Τι λέει το Ευαγγέλιο
Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός μας έδωσε εντολή: «Εντολή καινήν δίδωμι υμίν, ίνα αγαπάτε αλλήλους· καθώς ηγάπησα υμάς, ίνα και υμείς αγαπάτε αλλήλους. Εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί εστε, εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις» (Ιω. 13:34-35).
Η αγάπη δεν είναι απλώς ένα συναίσθημα, είναι ο δρόμος της αληθινής σχέσης προς τον πλησίον. Πρέπει να αγαπάμε και εκείνον που πλανάται και εκείνον που λέει ψέματα. Ο Απόστολος Παύλος διδάσκει: «Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν» (1 Κορ. 13:4-5).
Μπορούν να ονομαστούν εκδήλωση αγάπης τα λόγια για «σκυλάκια» και «σκύλους»; Μπορεί να δει κανείς μακροθυμία στους δημόσιους υπαινιγμούς για την ακαθαρσία και την προδοσία κάποιου; Η απάντηση είναι ξεκάθαρη: όχι.
Ας θυμηθούμε επίσης τι λέει ο Χριστός: «Εάν δε αμαρτήση εις σε ο αδελφός
