«Πικάσο»: διάλογος της Εύας με τον διάβολο
```html
Αποσπάσματα από το βιβλίο του Αντρέι Βλάσοφ «Πικάσο. Μέρος πρώτο: Σκλάβος». Επεισόδιο 24. Το προηγούμενο επεισόδιο μπορείτε να διαβάσετε εδώ
```
Χρόνος δράσης: 1992 έτος
Τόπος δράσης: Κίεβο
Δρώντα πρόσωπα: πατήρ Λαυρέντιος, σεμινάριοι.
– Αλλά πώς είναι γραμμένο, ότι «η ρίζα όλων των κακών είναι η φιλαργυρία»? – αναφώνησε κάποιος.
Ο πατήρ Λαυρέντιος με μια συνήθη κίνηση τσίμπησε το γένι του.
– Χμ… Θυμηθείτε, αδελφοί, στο προηγούμενο μάθημά μας σας μίλησα για τους κανόνες ανάγνωσης της Αγίας Γραφής. Ένας από τους κανόνες είναι η κατανόηση κάθε χωρίου της Γραφής στο πλαίσιο στο οποίο ειπώθηκε. Εσύ, αδελφέ, μόλις παρέθεσες ένα στίχο από το έκτο κεφάλαιο της Πρώτης επιστολής προς Τιμόθεο. Και αυτό το κεφάλαιο είναι αφιερωμένο σε θέματα κοινωνικής ανισότητας. Διάβασε, αδελφέ… Πλούσιοι και φτωχοί, δούλοι και δουλοκτήτες… Σε αυτό το πλαίσιο λέγεται ότι η ρίζα όλων των κακών είναι η φιλαργυρία. Αν και η φιλαργυρία είναι αιτία και άλλων αμαρτιών. Αλλά… κρίνε μόνος σου… Μπορεί να είναι υπερήφανος ένας άνθρωπος που δεν πάσχει από φιλαργυρία;
– Ε, μπορεί, μάλλον.
– Μπορεί, – είπε με σιγουριά ο πατήρ Λαυρέντιος. – Μπορείς να δώσεις όλη την περιουσία σου στους φτωχούς, για να υπερηφανεύεσαι μετά γι' αυτό. Αλλά μπορείς να είσαι φιλάργυρος και όχι υπερήφανος;
– Όχι.
– Να. Και πάλι… Η υπερηφάνεια είναι η αρχή και η αιτία κάθε αμαρτίας. Θα επαναλάβω, αδελφοί. Θυμηθείτε, η αμαρτία των προπατόρων δεν ήταν ότι έφαγαν κάτι περιττό, αλλά ότι ήθελαν να φτάσουν στη θεότητα, απορρίπτοντας τον ίδιο τον Θεό και την αγάπη του Θεού προς αυτούς, η οποία… αυτή η αγάπη… οδηγούσε τον άνθρωπο στη θέωση. Τώρα, αδελφοί… βλέπω ότι έχετε ήδη λίγο κουραστεί, αλλά πρέπει ακόμα να εξετάσουμε μαζί σας πώς έγινε η ίδια η αμαρτία, πώς αναπτύχθηκε… Είναι πολύ σημαντικό… Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος… Διάβασε, – απευθύνθηκε ξανά στον σεμινάριο που διάβαζε το κείμενο της Βίβλου.
– «Και είπε ο όφις προς την γυναίκα: τι ότι είπε ο Θεός: να μη φάγετε από κάθε δέντρο του παραδείσου; Και είπε η γυναίκα προς τον όφι: από κάθε δέντρο του παραδείσου θα φάμε: από τον καρπό όμως του δέντρου, που είναι στο μέσο του παραδείσου, είπε ο Θεός, να μη φάγετε από αυτό, ούτε να το αγγίξετε, για να μη πεθάνετε. Και είπε ο όφις προς την γυναίκα: δεν θα πεθάνετε: γνωρίζει δε ο Θεός, ότι την ημέρα που θα φάτε από αυτό, θα ανοιχτούν τα μάτια σας, και θα γίνετε σαν θεοί, γνωρίζοντας το καλό και το κακό. Και είδε η γυναίκα, ότι το δέντρο είναι καλό για φαγητό και ότι είναι ευχάριστο στα μάτια να το βλέπει και ωραίο είναι, για να το κατανοήσει: και πήρε από τον καρπό του και έφαγε, και έδωσε στον άνδρα της μαζί της και έφαγαν».
– Να, αδελφοί, – είπε ο πατήρ Λαυρέντιος, – μπροστά μας είναι το αρχέτυπο… ας πούμε, το μοντέλο κάθε αμαρτίας. …Κάθε αμαρτία αναπτύσσεται μέσα μας μόνο σύμφωνα με αυτό το αρχέτυπο. Και για να την πολεμήσουμε, πρέπει να γνωρίζουμε ποιες φάσεις περνά η αμαρτία στην ανάπτυξή της μέσα μας. Αυτό το σχήμα ανάπτυξης της αμαρτίας με μικρές παραλλαγές συναντάται σε πολλούς πατέρες. Θα σας αναφέρω για παράδειγμα: Ευάγριος ο Ποντικός, Ιωάννης Κασσιανός, Ιωάννης της Κλίμακος… ο δικός μας Ρώσος άγιος του δέκατου πέμπτου αιώνα, Νείλος Σόρσκυ. …Οι φάσεις είναι οι εξής: προσβολή ή λογισμός, συνδυασμός, δηλαδή προσοχή σε αυτόν, συνδυασμός, δηλαδή απόλαυση του λογισμού, αιχμαλωσία, δηλαδή επιθυμία να τον πραγματοποιήσεις… Στη συνέχεια έρχεται η απόφαση να διαπράξεις την αμαρτία και η ίδια η αμαρτία. Ας αναλύσουμε λεπτομερώς κάθε στάδιο.
Η προσβολή είναι η ερώτηση του διαβόλου: «Τι ότι είπε ο Θεός…». Στην προσβολή δεν υπάρχει αμαρτία. Η αμαρτωλή σκέψη έρχεται από έξω, παρά τη θέληση του ανθρώπου. Σε καθέναν από εμάς τέτοιες προσβολές έρχονται χίλιες φορές την ημέρα. Κάποιος είδε κάτι, άκουσε κάτι… διάφορες σκέψεις… Σε αυτό το στάδιο η αμαρτία είναι πιο εύκολο να προληφθεί. Όπως να ξεριζώσεις ένα χορτάρι, όπως να σπάσεις ένα σπίρτο… Τι έπρεπε να κάνει η Εύα όταν άκουσε την ερώτηση του όφεως;
– Να τον στείλει μακριά, – ειρωνεύτηκε κάποιος.
– Υπάρχουν τρεις επιλογές… εννοώ σωστές επιλογές: να μην δώσει σημασία, να καλέσει τον Αδάμ, να απευθυνθεί στον Θεό. Αυτό ακριβώς πρέπει να κάνει ο άνθρωπος όταν του έρχεται στο μυαλό μια αμαρτωλή σκέψη… ακόμα και αν δεν είναι σαφώς αμαρτωλή… απλά μια σκέψη που δεν κατανοεί: είναι από τον Θεό ή από τον πονηρό. Και πάλι, τρεις επιλογές: να μην δώσει σημασία στη σκέψη, να ρωτήσει τον πνευματικό πατέρα ή να επικαλεστεί τον Θεό με προσευχή. …Δώστε προσοχή, αδελφοί, ότι ο διάβολος δεν ρώτησε τον Αδάμ, αλλά την Εύα. Γιατί; Η Εύα είναι ο αδύναμος κρίκος. Εμφανίστηκε στον κόσμο μετά την εντολή που έδωσε ο Θεός στον Αδάμ, και για το νόημα της εντολής γνωρίζει από αυτόν, δηλαδή από δεύτερο χέρι.
Και εδώ… προσοχή, αδελφοί, δεν κατανοεί σωστά την εντολή… Και πάλι, ο Αδάμ της την είπε ανακριβώς, ή η ίδια δεν την κατάλαβε σωστά, αλλά κάνει λάθη, επαναλαμβάνοντας την εντολή στον όφι. Ποια λάθη; …Ποιος τα παρατήρησε; – ο πατήρ Λαυρέντιος κοίτα
