Νηστεία, την οποία δεν γνώριζαν οι άγιοι πατέρες
Η νηστεία της Κοιμήσεως στην εποχή του διαδικτύου. Πώς να οργανώσετε μια «πληροφοριακή δίαιτα» για το νου και γιατί η σιωπή σήμερα είναι πιο σημαντική από τις ειδήσεις.
```html
Ο αριθμός των ημερών νηστείας το χρόνο κυμαίνεται από 174 έως 212. Το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου είναι νηστεία. Ο Σωτήρας, μιλώντας για την δαιμονική κατοχή, είπε ότι «τούτο το γένος δεν εκδιώκεται παρά μόνο με προσευχή και νηστεία» (Ματθ. 17:21). Η επιρρέπειά μας στον εκνευρισμό, την κακία, την απελπισία και άλλα ελαττώματα είναι επίσης ένα είδος δαιμονικής κατοχής. Αποδεικνύεται ότι προσευχόμαστε κάθε μέρα του Θεού, νηστεύουμε σχεδόν τα δύο τρίτα του χρόνου, αλλά δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από αυτήν την δαιμονική αντανάκλαση της ψυχής. Άρα, κάτι δεν πάει καλά με τη νηστεία και την προσευχή μας.
Η εποχή στην οποία ζούμε διαφέρει πολύ από εκείνη στην οποία ζούσαν οι άγιοι πατέρες, που μας άφησαν τις διδασκαλίες τους.
Γι' αυτό δεν γνώριζαν τους πειρασμούς που γνωρίζουμε εμείς. Από την αρχή του χριστιανισμού μέχρι τις μέρες μας δεν υπήρχε τέτοια υπερβολή πληροφοριών. Δεν υπήρχε το διαδίκτυο και η ατελείωτη ροή ειδήσεων, βίντεο και ηχητικών ψυχαγωγιών. Ο νους του ανθρώπου είναι υπερφορτωμένος, τα γεγονότα τρέχουν γρήγορα. Η ζωή μας όλο και περισσότερο θυμίζει ακραίες διαδρομές, στις οποίες τρέχουμε με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Οι άνθρωποι δεν έχουν χρόνο να σταματήσουν, να μείνουν μόνοι όχι μόνο με τον Θεό, αλλά και με τον εαυτό τους έστω και για λίγα λεπτά.
Νηστεία για το νου
Δύο εβδομάδες δεν είναι πολύς χρόνος. Τι θα γινόταν αν προσπαθούσαμε αυτές τις δεκατέσσερις ημέρες να κάνουμε το νου μας να νηστεύσει; Να κλείσουμε όλες τις εισόδους πληροφοριών, να επιτρέψουμε στον εξωτερικό κόσμο να είναι όπως είναι. Όταν διαβάζουμε ειδήσεις, δημιουργείται η ψευδαίσθηση ότι ελέγχουμε την κατάσταση. Αλλά αυτό είναι μόνο ψευδαίσθηση. Η γνώση μας για το τι συμβαίνει δεν επηρεάζει την πορεία των γεγονότων. Αλλά ο νους μας φοβάται να μην ξέρει. Αυτός είναι ένας φόβος που είναι δύσκολο να ξεπεραστεί, αλλά πρέπει να προσπαθήσουμε. Σε δύο εβδομάδες δεν θα συμβεί τίποτα που θα μπορούσε να μας αιφνιδιάσει. Όλα τα επείγοντα και απαραίτητα θα τα μάθουμε σίγουρα, δεν χρειάζεται να ανησυχούμε γι' αυτό.
Η εμπειρία της αδιαφορίας θα είναι πολύ χρήσιμη. Ειδικά αν προσθέσουμε και τη σιωπή.
Ο Θεός ζει στη σιωπή, την οποία δεν ακούμε από το σφύριγμα των πληροφοριών που εισέρχονται στις ψυχές μας.
Μετά μπορούμε να συγκρίνουμε δύο εμπειρίες ζωής:
- Πώς αισθάνεται η ψυχή που έχει συνηθίσει να ζει στον εξωτερικό κόσμο, περνώντας έξι και περισσότερες ώρες την ημέρα στο διαδίκτυο;
- Τι αισθάνεται ο άνθρωπος που επέτρεψε στον εαυτό του να απομακρυνθεί από όλη αυτή τη φασαρία, για να κοιτάξει γύρω του και στη σιωπή να βρει τον εαυτό του και τον εαυτό του στον Θεό;
Ο εικονικός κόσμος έχει γίνει μια δίνη που όλο και περισσότερο καταλαμβάνει τη συνείδησή μας και το χρόνο μας. Οι άνθρωποι των προηγούμενων γενεών δεν είχαν αυτήν την άβυσσο που ονομάζεται «διαδίκτυο», όπου ο νους μπορούσε ανά πάσα στιγμή να βάλει το κεφάλι του. Η προσπάθεια να νηστέψουμε το νου έτσι ώστε να έχει όσο το δυνατόν λιγότερες σκέψεις είναι μια πολύ χρήσιμη εμπειρία.
Η σιωπή οδηγεί στον Θεό
Η εμπειρία των πατέρων της ερήμου λέει ξεκάθαρα: όταν ησυχάζει ο νους και οι σκέψεις παύουν να μας ενοχλούν, η καρδιά οδηγεί τον άνθρωπο στον Θεό. Ακούμε και διαβάζουμε λόγια όλη μας τη ζωή, αλλά η σιωπή οδηγεί στον Θεό. Ο Κύριος απαντά με χάρη μόνο στην καρδιακή και νοητική ησυχία. Μας έδωσε την πίστη για να κάνουμε την ψυχή μας παράδεισο, αλλά η πολυπραγμοσύνη και η φασαρία την μετέτρεψαν σε ανατολίτικη αγορά.
Ο Θεός μιλάει στον άνθρωπο χωρίς τη βοήθεια των λέξεων. Για να Τον ακούσουμε, πρέπει να διακόψουμε τα λόγια μας, να σταματήσουμε τους ατελείωτους εσωτερικούς μονολόγους.
Ο Κύριος μιλάει με σιωπή στην καρδιά μας, ενώ ο κόσμος φωνάζει με φασαρία κατευθείαν στα αυτιά του νου μας.
Εκατοντάδες σκέψεις στη σιωπή διαλύονται σε πέντε λέξεις της προσευχής του Ιησού. Στα βάθη της ανθρώπινης καρδιάς υπάρχει τέτοια σιωπή που ακόμα και μια μοναδική σκέψη μπορεί να φανεί σαν βροντή. Σε αυτή τη σιωπή δεν υπάρχει πλέον «εγώ» και άλλοι. Μόνο ο Χριστός, που είναι η πληρότητα που γεμίζει τα πάντα σε όλα.
Να αφήσουμε τα πάντα για τον Θεό
Ο Θεός δημιούργησε τα πάντα για εμάς, και εμείς πρέπει να μάθουμε να αφήνουμε τα πάντα για τον Θεό. Ας προσπαθήσουμε να το κάνουμε αυτό τουλάχιστον για δύο εβδομάδες νηστείας. Ας μην είμαστε σαν τη σαπουνόφουσκα, που στη λακκούβα της πριν σκάσει, μπόρεσε να δει τόσα ενδιαφέροντα πράγματα. Ο κόσμος θα απορροφήσει από αυτόν που τον αγαπάει, όλα μέχρι την τελευταία σταγόνα. Στην άβυσσο της κόλασης εισέρχονται μέσω των πυλών της απελπισίας, ενώ στη Βασιλεία του Θεού μέσω των πυλών της ελπίδας και της ηρεμίας.
Την νηστεία της Κοιμήσεως την αφιερώνουμε στην Θεοτόκο. Αυτή είναι για εμάς σαν δροσερή πηγή στην έρημο της ζωής.
Αυτή είναι η χαρά μας και η ελπίδα μας. Για να έρθουμε στον Χριστό, πρέπει να κρατηθούμε σφιχτά από το χέρι της. Ας γίνει η γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου για εμάς η χαρά που κανείς δεν μπορεί να μας αφαιρέσει.
```
