Ήταν εορτασμός για την 30ή επέτειο της πατριαρχίας του κ.κ. Βαρθολομαίου;

Στις 22 Οκτωβρίου 2021, «Η Αυτού Θειοτάτη Παναγιότητα» (ο επίσημος τίτλος του επικεφαλής του Φαναρίου), ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος Α΄  γιόρτασε την 30ή επέτειο της παραμονής του στο θρόνο. Την ημέρα αυτή τελέστηκε η Λειτουργία στο Φανάρι, κατά την οποία οι προσκεκλημένοι συνεχάρησαν τον Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο για την πολύ σεβαστή αυτή επέτειο. Αλλά υπήρχαν μόνο λίγοι από αυτούς τους καλεσμένους: ο Μητροπολίτης Γουϊνέας  κ.κ. Γεώργιος (Πατριαρχείο Αλεξανδρείας), ο Μητροπολίτης Κυρηνείας κ.κ. Χρυσόστομος (Εκκλησία της Κύπρου), ο Μητροπολίτης Τυργοβιστίου κ.κ. Νήφωνας (Ρουμανική Εκκλησία) και ο «Αρχιεπίσκοπος» Τερνοπίλης και Κρεμενέτς κ.κ. Νέστορ Πίσικ από την OCU. Οι υπόλοιποι παρόντες ήταν οι επίσκοποι του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, κληρικοί και λαϊκοί.

Δεν είναι δύσκολο να δεις ότι, με εξαίρεση τον Μητροπολίτη κ.κ. Νήφωνα, όλοι οι λίγοι καλεσμένοι είναι εκπρόσωποι εκείνων των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών που, υπό την πίεση του Φαναρίου και Αμερικανών διπλωματών, αναγνώρισαν την OCU. Η παρουσία τους στους εορτασμούς δεν προκαλεί έκπληξη. Όσον αφορά τον Μητροπολίτη Νήφωνα, η άφιξή του στο Φανάρι προκαλεί σύγχυση.

Η βιογραφία του Μητροπολίτη Τυργοβιστίου κ.κ. Νήφωνας (Μιχέιτσε) είναι αρκετά αξιοσημείωτη. Εκτός από τη Θεολογική Σχολή του Βουκουρεστίου και το Θεολογικό Ινστιτούτο του Πανεπιστημίου του Βουκουρεστίου, σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, στο Αγγλικανικό Κολλέγιο στην Ιερουσαλήμ (Ισραήλ), στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης (Ελβετία) και στο Καθολικό Πανεπιστήμιο του Αγίου Νικολάου στην Οτάβα (Καναδάς). Συμμετείχε ενεργά στο οικουμενικό κίνημα, συμμετείχε σε πολλές οικουμενικές εκδηλώσεις, κυρίως ως επικεφαλής της αντιπροσωπείας της Ρουμανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ο Βλαδίκα Νήφωνας διορίστηκε στον καθεδρικό ναό του Τυργοβιστίου πριν από σχεδόν 22 χρόνια.

Είναι ενδιαφέρον ότι αυτός ο επίσκοπος εκπροσώπησε τη Ρουμανική Εκκλησία στη συνάντηση του Αμμάν. Επιπλέον, μετά το Αμμάν, ζήτησε προετοιμασία για την Πανορθόδοξη συνάντηση. Υπενθυμίζεται ότι η συνάντηση των Προκαθημένων και των αντιπροσωπειών των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών πραγματοποιήθηκε στην πρωτεύουσα της Ιορδανίας, το Αμμάν, στις 26 Φεβρουαρίου 2020. Την πρωτοβουλία να πραγματοποιήσει ανέλαβε ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος Γ'. Στη συνάντηση συμμετείχαν ο Πατριάρχης Μόσχας και πάσης Ρωσίας κ.κ. Κύριλλος, ο Πατριάρχης Σερβίας κ.κ. Ειρηναίος, ο Μητροπολίτης Τσεχίας και Σλοβακίας κ.κ. Ροστίσλαβ, καθώς και αντιπροσωπεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ρουμανίας με επικεφαλής τον Μητροπολίτη Τυργοβιστίου κ.κ. Νήφωνα και αντιπροσωπεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Πολωνίας με επικεφαλής τον Αρχιεπίσκοπο Λούμπλιν και Χελμ κ.κ. Άβελ. Στη συνάντηση συζητήθηκε η αναζήτηση τρόπων υπέρβασης της κρίσης στην Ορθοδοξία που προκλήθηκε από την παρέμβαση του Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου στα εκκλησιαστικά πράγματα στην Ουκρανία. Δεδομένου ότι ο επικεφαλής του Φαναρίου ήταν σθεναρά αντίθετος στη διεξαγωγή μιας τέτοιας συνάντησης, όλοι όσοι συμμετείχαν σε αυτήν θα μπορούσαν να θεωρηθούν από αυτόν ως αντίπαλοι της πολιτικής του Φαναρίου, συμπεριλαμβανομένου του Μητροπολίτη Νηφώνα. Το γιατί, σε αυτή την κατάσταση, ο μόνος επίσκοπος από όλες τις Τοπικές εκκλησίες, πήγε να συγχαρεί τον Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο είναι ακόμα άγνωστο.

Σε κάθε περίπτωση, είναι αρκετά ενδεικτικό ότι εκπρόσωποι ελάχιστων Τοπικών Εκκλησιών ήρθαν να συγχαρούν τον επικεφαλής του Φαναρίου για ένα τόσο σημαντικό γεγονός όπως η 30ή επέτειος της πατριαρχίας. Ούτε ένας προκαθήμενος δεν ήρθε να συγχαρεί τον Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, ο οποίος τοποθετείται ως ηγέτης όλης της Ορθοδοξίας. Εκτός από τους προαναφερθέντες καλεσμένους που ήρθαν προσωπικά στο Φανάρι, μπορεί κανείς να αναφέρει και για τον χαιρετισμό του Προκαθήμενου της Αλβανικής Εκκλησίας Αρχιεπισκόπου κ.κ. Αναστάσιου (Γιαννουλάτου), τον οποίο έστειλε στον Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο.

Όμως η επέτειος είναι μια εξαιρετική ευκαιρία για να οργανωθούν μεγαλειώδεις εορτασμοί, να προσκληθούν αντιπροσωπευτικές αντιπροσωπείες από την πλειονότητα των Τοπικών Εκκλησιών και έτσι να δείξει ότι ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως είναι ο ηγέτης του Ορθόδοξου Κόσμου, ο πιο έγκυρος ιεράρχης του. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα ήταν έτσι εάν η εξουσία του Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου ήταν πραγματικά υψηλή μεταξύ των Τοπικών Εκκλησιών. Αλλά δεν χρειάζεται να το συζητάμε. Ο Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος μιλάει πολύ για την απομόνωση της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, αλλά ο εορτασμός της 30ής επετείου της πατριαρχίας μοιάζει πολύ με την απομόνωση του ίδιου του Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου.

Για να καταλάβει κανείς γιατί συμβαίνει αυτό, πρέπει να δεί τα αποτελέσματα των δραστηριοτήτων του Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου ως προκαθήμενου της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι δεν υπάρχουν σημαντικά αποτελέσματα αυτής της δραστηριότητας. Και το κύριο συμβολικό γεγονός του Πατριαρχείου κ.κ. Βαρθολομαίου είναι η μετατροπή του ναού της Αγίας Σοφίας σε λειτουργικό τζαμί το 2020, κατά του οποίου «η Αυτού Θειοτάτη Παναγιότητα» δεν τόλμησε καν να διαμαρτυρηθεί. Αυτή η σιωπή ήταν πολύ εύγλωττη, γιατί εκείνη την εποχή οι Ηνωμένες Πολιτείες, η ΕΕ, η Γαλλία και άλλα κράτη, καθώς και πολλές Τοπικές Εκκλησίες (κυρίως η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία), βγήκαν με διαμαρτυρίες. Όλοι περίμεναν τουλάχιστον κάποιου είδους αντίδραση από τον Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, αλλά εκείνος έμεινε σιωπηλός. Λίγο πριν από την ίδια την εκδήλωση είπε ότι ήταν «σε κατάσταση σοκ». Αυτό θεωρήθηκε ως δειλία και ζημίωσε πολύ τη φήμη του αρχηγού του Φαναρίου στα μάτια των Ορθοδόξων και των Χριστιανών γενικότερα.

Αν μιλάμε για την πατριαρχία Βαρθολομαίου γενικότερα, τότε τα κύρια χαρακτηριστικά της θα είναι τα εξής.

Πρώτον, είναι παρέμβαση στις υποθέσεις άλλων Τοπικών Εκκλησιών. Το 2008, η ισχυρή τουρκική εφημερίδα Cimhuriyet δημοσίευσε ένα άρθρο με δριμύτατη κριτική στον Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο για παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων χωρών - «από την Κύπρο μέχρι την Εσθονία, από την Ιερουσαλήμ μέχρι την Ουκρανία». Το άρθρο υποστήριξε ότι αυτό δημιουργεί προβλήματα εξωτερικής πολιτικής για το τουρκικό κράτος, αφού «το κράτος της Τουρκίας δεν αναμειγνύεται στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων χωρών. Αποδεικνύεται ότι ο Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος έχει μια θέση και το κράτος της Τουρκίας - άλλη». Η κατάσταση αυτή είναι πράγματι πολύ αμφιλεγόμενη, αφού, σύμφωνα με την τουρκική νομοθεσία, ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως έχει τον βαθμό του δημοσίου υπαλλήλου. Το απόγειο της πολιτικής παρέμβασης του αρχηγού του Φαναρίου στις υποθέσεις άλλων Εκκλησιών είναι η απόφασή του για την Ουκρανία, με την οποία νομιμοποίησε τους σχισματικούς και, αντίθετα, αναγνώρισε την κανονική UOC ως ανύπαρκτη.

Δεύτερον, είναι, με την πλήρη έννοια της λέξης, λυσσασμένος οικουμενισμός. Ο Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος όχι μόνο συμμετέχει ενεργά στο οικουμενικό κίνημα γενικότερα, αλλά επιδιώκει να ενωθεί με τους Καθολικούς στο πολύ εγγύς μέλλον, κάτι που έχει επανειλημμένα δηλώσει. Εξάλλου, το βασικό εμπόδιο για μια τέτοια ένωση από την πλευρά του επικεφαλής του Φαναρίου δεν είναι τόσο οι δογματικές διαφορές Ορθοδοξίας και Καθολικισμού, όσο το ζήτημα της λεγόμενης «πρωτοσύνης». Αυτό το θέμα είναι που κατέχει τη σημαντικότερη θέση στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων. Πεμπτουσία των οικουμενικών επιδιώξεων του Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου μπορούν να θεωρηθούν τα λόγια του που είπε την ημέρα της μνήμης του αγίου Αποστόλου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου το 2020. Στο κήρυγμά του, ο επικεφαλής του Φαναρίου είπε ότι η ένωση των Ορθοδόξων με τους Καθολικούς θα απαιτούσε θέση «παρά τις αντιρρήσεις όσων είτε υποτιμούν την αξία της θεολογίας, είτε θεωρούν τον οικουμενισμό ουτοπία».

Ο επικεφαλής του Φαναρίου είπε ότι η ένωση των Ορθοδόξων με τους Καθολικούς θα γίνει «παρά τις αντιρρήσεις όσων είτε υποτιμούν την αξία της θεολογίας, είτε θεωρούν τον οικουμενισμό ουτοπία.

Τρίτον, αυτή είναι η πρόοδος της θεωρίας, ή καλύτερα να πούμε η αίρεση του «Κωνσταντινουπολίτικου Παπισμού», σύμφωνα με την οποία ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως είναι η πραγματική κεφαλή της Εκκλησίας, ο πρώτος χωρίς ίσους, προικισμένος με ειδικές και αποκλειστικές εξουσίες.

Τέταρτον, είναι η ενίσχυση της προσωπικής του εξουσίας εντός του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Από το 2008 έως το 2011 περίπου, ο Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος έκανε μια πλήρους κλίμακας επανάσταση προσωπικού στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, αναγκάζοντας να παραιτηθούν από τις θέσεις τους όλους τους επισκόπους και τους εκπροσώπους του κλήρου που θα μπορούσαν τουλάχιστον με κάποιο τρόπο να επισημάνουν στον Πατριάρχη ότι έκανε λάθος. Αντί αυτών διορίστηκαν νέοι, φιλόδοξοι και προσωπικά αφοσιωμένοι στον Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο. Μια από τις πιο ιλιγγιώδεις σε ταχύτητα καριέρες αυτή την εποχή έκανε ο σημερινός επικεφαλής της Αμερικανικής Αρχιεπισκοπής Ελπιδοφόρος (Λαμπρινιάδης), συγγραφέας της φράσης «ο πρώτος χωρίς ίσο» και ενεργός λομπίστας για την άνοδο του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.

Πέμπτον, είναι μια ξεκάθαρη, εντελώς ακάλυπτη εξάρτηση από το αμερικανικό κατεστημένο, προσκόλληση σε όλη την πολιτική πορεία της αμερικανικής κυβέρνησης. Όλες οι σημαντικές αποφάσεις και τα βήματα του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως είτε δρομολογήθηκαν είτε συμφωνήθηκαν με εκπροσώπους των αμερικανικών αρχών. Οι πιο σημαντικές από αυτές είναι οι αποφάσεις για την Ουκρανία και για την ένωση με τους Καθολικούς. Δεν είναι μυστικό ότι οι ενέργειες του Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου στην Ουκρανία ξεκίνησαν, ελέγχονταν και υποστηρίζονταν εξ ολοκλήρου από τον επίσημο εκπρόσωπο των ΗΠΑ για τη θρησκευτική ελευθερία Sam Brownback και άλλους αξιωματούχους του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών. Για να βεβαιωθείτε για αυτό, αρκεί να συγκρίνετε το πρόγραμμα των συναντήσεων αυτών των ατόμων με τους συμμετέχοντες στο ουκρανικό πρόγραμμα Φαναρίου και τις ημερομηνίες των αποφάσεων και των εκδηλώσεων στο πλαίσιο αυτού του έργου. Για παράδειγμα, εδώ είναι ένα tweet από την Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Ουκρανία σχετικά με την επίσκεψη του S. Brownback στο Κίεβο στις 12 Σεπτεμβρίου 2018.

Το μήνυμα αναφέρει ευθέως ότι θέμα των διαπραγματεύσεων ήταν η αυτοκεφαλία. Την ίδια περίοδο στο Κίεβο δρούσαν δύο λεγόμενοι εξάρχες του Φαναρίου, οι οποίοι επίσης προετοίμαζαν το αυτοκέφαλο και στις 11 Οκτωβρίου 2018 το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως εξέδωσε τις ίδιες ποινικές αποφάσεις νομιμοποίησης των σχισματικών και χορήγησης «αυτοκεφαλίας».

Μετά τη συνάντηση του Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου με τον τότε αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν το 2014, κατά την οποία συζητήθηκε ο διάλογος μεταξύ του Φαναρίου και του Βατικανό, ο επικεφαλής του Φαναρίου υπέγραψε κοινή δήλωση με τον Πάπα Φραγκίσκο, η οποία ανέφερε τη σταθερή πρόθεση του Φαναρίου και του Βατικανού να πάνε ως το τέλος στο μονοπάτι της ενοποίησης: «Εκφράζουμε την ειλικρινή και σταθερή πρόθεσή μας, υπακούοντας στο θέλημα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, να εντείνουμε τις προσπάθειές μας για την επίτευξη της πλήρους ενότητας όλων των Χριστιανών, και κυρίως μεταξύ Καθολικών και Ορθοδόξων». Ωστόσο, όσον αφορά την πραγματική υποταγή του στο αμερικανικό κατεστημένο, ο Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος συνεχίζει μόνο τη γραμμή των προκατόχων του, και ειδικότερα του Πατριάρχη κ.κ. Αθηναγόρα (Σπίρου), ο οποίος δήλωσε ρητά ότι «ότι ο ακρογωνιαίος λίθος των δραστηριοτήτων του ως πατριάρχη είναι η προώθηση των αμερικανικών ιδεωδών» (από την αναφορά του Γενικού Προξένου των ΗΠΑ στην Κωνσταντινούπολη Μακάτι προς το Στέιτ Ντιπάρτμεντ).

Μετά από αυτή την πολύ πρόχειρη γνωριμία με τα «κατορθώματα» του Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου στην ανάρτησή του, μπορεί κανείς να κάνει μια ρητορική ερώτηση – και με τι, μάλιστα, να τον συγχαρεί για την ημέρα της 30ής επετείου της πατριαρχίας; Λίγο μετά τον εορτασμό της επετείου του, ο επικεφαλής του Φαναρίου πήγε για 12ήμερη επίσκεψη στις Ηνωμένες Πολιτείες, κατά τη διάρκεια της οποίας συναντήθηκε με έναν ένθερμο υποστηρικτή των LGBT και των αμβλώσεων, τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν. Και αυτή η συνάντηση μαρτυρεί ότι η πρακτική της εκπλήρωσης της βούλησης των Ηνωμένων Πολιτειών έστω και εις βάρος των θρησκευτικών τους συμφερόντων (για να μην αναφέρουμε την τήρηση των κανόνων της Εκκλησίας) συνεχίζεται και γίνεται πιο δυνατή. Και το γεγονός ότι, μετά από διαπραγματεύσεις με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, έχουν ήδη ανακοινωθεί διαπραγματεύσεις μεταξύ του Αμερικανού προέδρου και του Πάπα Φραγκίσκου, λέει ότι η αιτία της ένωσης του Φαναρίου και του Βατικανού υπό την αιγίδα των Αμερικανών πολιτικών κινείται ενεργά προς το απόγειό του. Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι πολύ πιθανό το ζήτημα της επιλογής να είναι το εξής: είτε να παραμείνουμε Ορθόδοξοι, είτε να ακολουθήσουμε τον Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο στην ένωση με τους Καθολικούς.

Δεν είναι αυτό που θέλουν οι Τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες, τουλάχιστον οι κληρικοί και οι απλοί εκκλησιαστικοί άνθρωποι. Έτσι ο Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος πρέπει να γιορτάσει την επέτειο της πατριαρχίας του με έναν μόνο επίσκοπο από τη Ρουμανική Εκκλησία και με τον Νέστορα Πίσικ, ο οποίος «χειροτονήθηκε» σε «επίσκοπο» από τον αφορισμένο Φιλαρέτο Ντενισένκο. Προσθέτει μαύρο χιούμορ σε όλα αυτά και το γεγονός ότι ο Ντενισένκο την επόμενη κιόλας μέρα, δηλαδή στις 23 Οκτωβρίου 2021, δέχθηκε υπό το ωμοφόρι του μια ομάδα Ελλήνων Παλαιοημερολογιτών, τους οποίους ο ίδιος ο Βαρθολομαίος θεωρεί σχισματικούς.

Είναι καιρός να θυμηθούμε τα λόγια του Αποστόλου Παύλου: «Μη πλανάσθε. Ο Θεός δεν εξαπατάται ούτε και περιπαίζεται. Διότι κατά την ημέραν της μεγάλης κρίσεως θα θερίση ο άνθρωπος εκείνο, που θα έχη σπείρει» (Γαλ 6:7). Ωστόσο, όσο ο άνθρωπος είναι ζωντανός στη γη, οι πόρτες της μετάνοιας είναι ανοιχτές γι’ αυτόν.