Διάλογος υπό τους ήχους ενός ηλεκτρικού πριονιού: ποιους εκπροσωπούν οι «διαπραγματευτές» της UOC με την OCU;

Πρόσφατα, πραγματοποιήθηκαν διάφορες εκδηλώσεις στις οποίες συμμετείχαν εκπρόσωποι της UOC και της OCU. Συζητήθηκαν ποικίλα θέματα, από την αποκατάσταση των θυμάτων του πολέμου της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας έως την πρόληψη των εκκλησιαστικών συγκρούσεων. Το ζήτημα είναι, τι έκαναν οι εκπρόσωποι της UOC σε αυτές τις εκδηλώσεις; Ή μάλλον, ποιον και τι ακριβώς αντιπροσώπευαν εκεί; Ας προσπαθήσουμε να το ανακαλύψουμε.

Συναντήσεις
Αρχικά, ας αναφέρουμε μόνο μερικά γεγονότα και ας μιλήσουμε εν συντομία για το τι συνέβη εκεί. Λοιπόν.

Στις 20 Οκτωβρίου 2023, το λεγόμενο «Κέντρο Αγίου Κυρίλλου Λούκαρη» διοργάνωσε μια «Ορθόδοξη Σχολή Διαλόγου Νέων» στο Κίεβο, η οποία συγκέντρωσε περισσότερους από είκοσι «νέους Ορθόδοξους Χριστιανούς» από την OCU και την UOC. Σύμφωνα με τον Andrei Smirnov, διευθυντή του Κέντρου, ο στόχος του έργου είναι «να συμβάλει στην πρόληψη των εκκλησιαστικών συγκρούσεων και της συμφιλίωσης, στην ανάπτυξη μιας κουλτούρας επικοινωνίας και συνεργασίας μεταξύ των Ορθοδόξων πιστών με τη διοργάνωση ενός τριήμερου σεμιναρίου για τους ηγέτες νεολαίας της OCU και της UOC». Στο σεμινάριο αυτό, ο αντιπρύτανης της Θεολογικής Ακαδημίας και Ιερατικής Σχολής Κιέβου της UOC, Volodymyr Burega, μίλησε με θέμα «Η Παγκόσμια Ορθοδοξία σήμερα: Προκλήσεις και Προοπτικές».

Στις 23 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε σεμινάριο με θέμα «Ο ρόλος των δημόσιων και θρησκευτικών οργανώσεων στην κοινωνική και ψυχολογική αποκατάσταση των θυμάτων πολέμου» στη Βαρσοβία. Αυτό το σεμινάριο παρακολούθησαν αρκετοί ιερείς της UOC από την επαρχία Volyn, καθώς και εκείνοι που είχαν φύγει πρόσφατα στην OCU, όπως ο ιερέας Alexander Kolb, στον οποίο ένα μήνα νωρίτερα είχε απαγορευτεί να τελεί επειδή συμμετείχε στη λειτουργία με τον Έξαρχο του Φαναρίου και έναν κληρικό της OCU.

Στις αρχές Δεκεμβρίου, πραγματοποιήθηκε  το «Voices of moderation» στην Κρακοβία. Σύμφωνα με έναν από τους συμμετέχοντες, τον απόφοιτο του KDA Bogdan Mostovoy, στο σεμινάριο «μοιραστήκαμε τις απόψεις μας για την υπέρβαση του σχίσματος στην Ουκρανική Ορθοδοξία» και «οι εκπρόσωποι της UOC και της OCU είχαν ομοφωνία στα περισσότερα θέματα, κάτι που «δίνει ελπίδα». Μαζί με τον Mostovoy, ο Ruslan Bortnik, υπάλληλος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων της UOC, έλαβε μέρος στην εκδήλωση της Κρακοβίας.

Διάλογος
Φαίνεται, λοιπόν, ότι πραγματοποίησαν κοινές εκδηλώσεις και πράγματι τις πραγματοποίησαν. Επιπλέον, πολλοί από την UOC, οι οποίοι θεωρούν τους εαυτούς τους «επαρκείς» Ορθόδοξους Χριστιανούς, θα πουν ακόμη ότι τέτοιες συναντήσεις είναι υπέροχες, ότι «προσπαθούμε να οικοδομήσουμε έναν διάλογο με τους αντιπάλους μας». Και τι κακό υπάρχει σε αυτό;

Και πραγματικά δεν υπάρχει τίποτα κακό με τον διάλογο. Μόνο εάν και οι δύο πλευρές επιδιώξουν αυτόν ακριβώς τον διάλογο. Και αυτή τη στιγμή, το 99% των μελών της OCU, με επικεφαλής τον Ντουμένκο, έχουν πράγματι κηρύξει πόλεμο στην Εκκλησία μας. Έναν πόλεμο στον οποίο δεν υπάρχουν πλέον κανόνες, ο οποίος διεξάγεται με πρωτοφανή σκληρότητα και κυνισμό. Δεν έχει νόημα να υπενθυμίσουμε για το Cherkasy, το Lviv, το Bila Tserkva ή το Ivano-Frankivsk, επειδή όλοι γνωρίζουν ήδη τα πάντα. Αλλά είναι εντελώς απαραίτητο να θυμηθούμε τι μας λέει η Σύνοδος της Θεοφάνιας.

Έτσι, στις συνοδικές αποφάσεις αναφέρεται σαφώς ότι η Εκκλησία μας «δεν χάνει την ελπίδα για την επανέναρξη του διαλόγου». Αλλά για να πραγματοποιηθεί ο διάλογος, οι εκπρόσωποι της OCU πρέπει να «σταματήσουν την κατάληψη ναών και τις αναγκαστικές μεταφορές ενοριών της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας». Δηλαδή, χωρίς την εκπλήρωση αυτής της προϋπόθεσης, χωρίς την παύση της σωματικής βίας κατά της Εκκλησίας, απλά δεν μπορεί να υπάρχει διάλογος.

Επίσης, στους αδελφούς μας από την UOC, οι οποίοι αναζητούν διάλογο με τους εχθρούς της Εκκλησίας από την OCU, είναι καλό να υπενθυμίσει κανείς τη θέση του αείμνηστου Πατριάρχη Αλεξίου, ο οποίος αρνήθηκε να συναντηθεί με τον Πάπα λόγω της καταστροφής τριών ενοριών της UOC στη Δυτική Ουκρανία από τους Ουνίτες. Στη συνέχεια έθεσε ως όρο για τον πάπα να καταδικάσει τον ελληνοκαθολικό προσηλυτισμό. Ο Πάπας αρνήθηκε και ο Πατριάρχης ακύρωσε τη συνάντηση. Γιατί; Επειδή κατάλαβε ότι η συνάντησή του με τον Ρωμαίο ποντίφικα σε συνθήκες που οι Ουνίτες κατέστρεφαν την Ορθοδοξία θα εκλαμβανόταν ως προδοσία, ως φτύσιμο στο πρόσωπο εκείνων των Ορθοδόξων Χριστιανών που, υπερασπιζόμενοι τις εκκλησίες τους, υπέφεραν από ληστές από την UGCC.

Και κατά τη γνώμη μας, έτσι μοιάζουν σήμερα όλες αυτές οι συναντήσεις με εκπροσώπους της OCU. Ως φτύσιμο στο πρόσωπο ενός ιερέα στο Τσερκάσι, του οποίου το σαγόνι έσπασε από τους «πιστούς» της OCU, ή ενός κληρικού που ψεκάστηκε στο πρόσωπο με αέριο νεύρων στο Ιβάνο-Φρανκίβσκ.

Προδοσία

Υπό αυτή την έννοια, τίθεται το ερώτημα: για λογαριασμό ποιου ενήργησαν οι Bortnik, Burega, Mostovoy και άλλοι; Ποιον αντιπροσώπευαν; Ολόκληρη την UOC; Ρώτησαν τους πιστούς, τους κοινούς ανθρώπους; Για παράδειγμα, αυτές οι εκατοντάδες κοινότητες που εκδιώχθηκαν από τις εκκλησίες από τους «αδελφούς» της OCU; Εξάλλου, κανείς δεν εξουσιοδότησε αυτούς τους θεολόγους να διαπραγματευτούν με ανθρώπους που δεν σκέφτονται καν να εκπληρώσουν τους όρους της Συνόδου στα Θεοφάνια.

Τότε, ίσως, αντιπροσώπευαν το DECR; Είναι δυνατόν. Επειδή, για παράδειγμα, ο ίδιος ο Bortnik δύσκολα θα μπορούσε να πάει στο εξωτερικό για τις προσωπικές του αποταμιεύσεις, επιπλέον, σε συνθήκες πολέμου. Αυτό σημαίνει ότι τα χρήματα για το ταξίδι διατέθηκαν σε αυτόν και ταξίδεψε για λογαριασμό, τουλάχιστον, του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων. Τότε, ίσως, η διοίκηση του τμήματος θα εξηγήσει στους ανθρώπους τι συμβαίνει; Ας πουν ότι έτσι είναι, λένε, διεξάγουμε διαπραγματεύσεις, αναζητώντας κοινό έδαφος, ας πούμε. Τότε θα καταλάβουμε ότι ένα σπασμένο σαγόνι στο Τσερκάσι είναι ακριβώς ένα τέτοιο σημείο. Βρέθηκε, ας πούμε..

Θα ήθελα να ρωτήσω την ηγεσία της Επισκοπής Volyn της UOC. Οι ιερείς που παρακολούθησαν το σεμινάριο μαζί με εκπροσώπους της OCU και προδότες της Εκκλησίας εξουσιοδοτήθηκαν από εσάς; Εάν ναι, μπορείτε να πείτε ότι η κατάληψη εκκλησιών έχει σταματήσει στην επισκοπή σας στο Volyn; Όχι. Δεν μπορείτε. Γιατί δεν σταμάτησαν. Και ακόμη και από έναν από τους συμμετέχοντες σε αυτό το σεμινάριο, τον ηγούμενο Νιφόντν, εκπρόσωποι της OCU προσπάθησαν να πάρουν τον ναό.

Φυσικά, υπάρχει πιθανότητα αυτά τα μέλη της OCU να είναι πραγματικοί χριστιανοί που καταδικάζουν βαθιά τη βία που παρατηρούμε παγκοσμίως στη δομή του Ντουμένκο. Αλλά το πρόβλημα είναι ότι ως αποτέλεσμα τέτοιων συναντήσεων, δεν έχουμε δει ποτέ δηλώσεις που θα καταδίκαζαν την εξαπάτηση κατά τη διάρκεια «μεταβάσεων» και βίαιων κατασχέσεων. Δεν έχουμε δει έκκληση προς την ηγεσία της OCU να σταματήσει αυτή την ανομία.

Αλλά τότε, ποιο είναι το νόημα τέτοιων συναντήσεων; Αφήστε όλα αυτά «εκτός παρενθέσεων»; Προσποιηθείτε ότι δεν συμβαίνει τίποτα; Να δηλώσουμε ότι είμαστε με την OCU «για όλα τα καλά εναντίον όλων των κακών»; Πώς φαίνεται αυτό σε σχέση με εκείνες τις κοινότητες που αναγκάζονται τώρα να προσεύχονται κάπου σε μια στριμωγμένη καλύβα, ή ακόμα και απλά στο δρόμο, κάτω από έναν θόλο;

Σε κάθε περίπτωση, όλα όσα συμβαίνουν είναι μη φυσιολογικά. Και δεν υπάρχει λόγος να μας χαρακτηρίσετε τώρα ότι είμαστε «φιλορώσοι» και δεν θέλουμε διάλογο. Θέλουμε. Και ακόμη περισσότερο από όλους εκείνους που πίνουν καφέ σε συναντήσεις με ορισμένα μέλη της OCU, ενώ άλλοι καταλαμβάνουν τις εκκλησίες μας. Αλλά θέλουμε αυτός ο διάλογος να γίνει με σεβασμό στις αποφάσεις της Συνόδου της δικής μας Εκκλησίας και με την τήρηση των στοιχειωδών κανόνων ευπρέπειας.

Αυτό ακριβώς απαιτεί το συνοδικό φρόνημα της Εκκλησίας μας: όσο τα μέλη της OCU δεν σταματούν να βιάζουν την Εκκλησία, δεν μπορεί να υπάρξει διάλογος μαζί τους και οποιαδήποτε απόπειρα θα εκληφθεί ως προδοσία.