Γιατί ο Ζελένσκι προωθεί τους προπαγανδιστές του «ρωσικού κόσμου»
Ο Σεπτύτσκι υποστηρίζει ότι οι Ουκρανοί και οι Ρώσοι είναι «ένας λαός», αποκαλεί τους Ρώσους στρατιώτες «απελευθερωτές», «αδελφούς» και την Ουκρανία μέρος της Ρωσίας.
Φανταστείτε μια εικόνα, όπου ο Ζελένσκι προσπαθεί για την αγιοποίηση ενός υποθετικού ορθόδοξου μητροπολίτη, ο οποίος προπαγάνδιζε τον «ρωσικό κόσμο», έψαλλε ύμνους στον Χίτλερ και υποκλινόταν μπροστά στον Στάλιν, χαίροντας για την κατοχή της Ουκρανίας. Θα πείτε – αδύνατον; Και μάταια. Διότι ο Ζελένσκι ακριβώς έτσι και κάνει. Το μοναδικό «αλλά», δεν ζητά για ορθόδοξο μητροπολίτη, αλλά για καθολικό. Πιο συγκεκριμένα – για ενωτικό, που, στην ουσία, είναι το ίδιο.
Κατά τη διάρκεια της τελευταίας συνάντησης με τον Πάπα Ρώμης ο Ζελένσκι «μίλησε για τον σεβασμό στην ουκρανική κοινωνία προς τη μορφή του Αντρέι Σεπτίτσκι» και δήλωσε το εξής: «Ελπίζουμε ότι η συμβολή και οι αρετές του μητροπολίτη Σεπτίτσκι θα λάβουν την δέουσα αναγνώριση». Δεδομένου ότι τώρα γίνονται εντατικές συζητήσεις για την μακαριότητα του ενωτικού ιεράρχη, η υπόδειξη του Ζελένσκι είναι αρκετά διαφανής.
Και τώρα – λίγη ιστορία.
Το 1914, όταν ο ρωσικός στρατός κατέλαβε το Λβιβ, ο Σεπτίτσκι γράφει στον αυτοκράτορα Νικόλαο Β' σχετικά με τις «επιτυχίες του ρωσικού στρατού και την επανένωση της Γαλικίας με τη Ρωσία, για την οποία ο τριών εκατομμυρίων πληθυσμός της Γαλικίας με χαρά χαιρετίζει τους Ρώσους στρατιώτες, ως αδελφούς τους»: «Ο Μητροπολίτης Γαλικίας και Λβιβ, από πολλά χρόνια επιθυμώντας και έτοιμος καθημερινά να θυσιάσει τη ζωή του για το καλό και τη σωτηρία της Αγίας Ρωσίας και της Αυτοκρατορικής Μεγαλειότητάς σας, υποβάλλει στα πόδια της Αυτοκρατορικής Μεγαλειότητάς σας τις πιο εγκάρδιες ευχές και χαρούμενο χαιρετισμό με την ευκαιρία της ολοκλήρωσης της ένωσης των υπόλοιπων μερών της Ρωσικής Γης».
Όταν το 1941 η Ουκρανία καταλήφθηκε από τους ναζί, ο Σεπτίτσκι έγραφε ήδη στον Χίτλερ: «Μεταφέρω στην Εξοχότητά σας τις εγκάρδιες ευχές μου για την κατάληψη της πρωτεύουσας της Ουκρανίας, της χρυσοκέφαλης πόλης στον Δνείπερο – Κιέβου!.. Βλέπουμε σε εσάς τον ακατανίκητο στρατηγό του ασύγκριτου και ένδοξου Γερμανικού στρατού. Η ΟυΓΚΚ γνωρίζει την αληθινή σημασία του ισχυρού κινήματος του Γερμανικού λαού υπό την ηγεσία σας… Θα προσεύχομαι στον Θεό για την ευλογία της νίκης, η οποία θα αποτελέσει εγγύηση για μακροχρόνια ειρήνη για την Εξοχότητά σας, τον Γερμανικό Στρατό και τον Γερμανικό Λαό».
Παρεμπιπτόντως, αυτό το έγραφε ο Σεπτίτσκι, ήδη όταν οι Γερμανοί «ακύρωσαν» την «Πράξη ανακήρυξης του Ουκρανικού κράτους», και έγινε κατανοητό ότι δεν θα υπάρξει καμία ελεύθερη Ουκρανία υπό τους ναζί.
Όταν το 1944 το Λβιβ απελευθερώθηκε (τώρα οι ενωτικοί λένε ότι καταλήφθηκε) από τα σοβιετικά στρατεύματα, ο Σεπτίτσκι υποκλινόταν ήδη μπροστά στον Στάλιν: «Για την πραγματοποίηση των επιθυμιών και των φιλοδοξιών των Ουκρανών, που για αιώνες θεωρούσαν τον εαυτό τους έναν λαό και ήθελαν να είναι ενωμένοι σε ένα κράτος, ο ουκρανικός λαός σας εκφράζει ειλικρινή ευγνωμοσύνη… Αυτή η αγάπη μας λέει πρώτα απ' όλα να σας φέρουμε ευχές κάθε καλού και να αποδώσουμε την δέουσα τιμή σύμφωνα με τα λόγια του Χριστού – «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι».
Από τη σύγχρονη άποψη, ο Σεπτίτσκι τρεις φορές χαιρετίζει τους κατακτητές των ουκρανικών εδαφών: Ρώσους, Γερμανούς και μπολσεβίκους. Υποστηρίζει ότι οι Ουκρανοί και οι Ρώσοι είναι «ένας λαός», αποκαλεί τους Ρώσους στρατιώτες «απελευθερωτές», «αδελφούς», και την Ουκρανία – μέρος της Ρωσίας. Και δεν τον καταδικάζουμε γι' αυτό, αν και σήμερα τέτοιες φράσεις ακούγονται παράξενα. Δεν καταδικάζουμε ούτε τους ενωτικούς για την λατρεία προς τον ηγέτη τους. Αν θεωρούν ότι η τριπλή προδοσία της Ουκρανίας δεν αντιβαίνει στην εκκλησιαστική αγιοποίηση του ιεράρχη – έχουν το δικαίωμα να το κάνουν.
Αλλά τότε πρέπει να είναι συνεπείς και να μην κατηγορούν τους ορθόδοξους της ΟυΠΚ, οι οποίοι δεν έκαναν ούτε το χιλιοστό από όσα επέτρεπε στον εαυτό του ο Σεπτίτσκι. Αυτά δεν είναι καν διπλά, αλλά «δεκαπλά» πρότυπα.
Και φυσικά, ιδιαίτερες ερωτήσεις προς τον Ζελένσκι, ο οποίος αγωνίζεται έντονα με την ΟυΠΚ: «Κύριε πρόεδρε, και η προώθηση ενός ανθρώπου, ο οποίος προπαγάνδιζε τον ρωσικό κόσμο, εξυμνούσε τους ναζί και τους κομμουνιστές – είναι αυτή η ίδια η μάχη για την "πνευματική ανεξαρτησία" των Ουκρανών»;
