Διάλογος με τον Ιωάννη της Κλίμακος: "η σκοτεινή πλευρά" της επιχείρησης - ψέμα και φιλαργυρία

Η επιχειρηματικότητα, ιδιαίτερα στον τομέα των πωλήσεων, έχει εισχωρήσει σε όλες τις πτυχές της ανθρώπινης ζωής. Στους δημοφιλείς ιστότοπους αναζήτησης εργασίας, οι περισσότερες θέσεις εργασίας προσφέρονται ακριβώς σε αυτόν τον τομέα. Οι διάφοροι διευθυντές μεταξύ των σύγχρονων νέων γίνονται περισσότεροι από τους εξειδικευμένους ειδικούς.

Κάθε μέρα πουλάμε και αγοράζουμε κάτι: από καθημερινά μικροπράγματα μέχρι μεγάλα ακίνητα. Κάθε πωλητής ενδιαφέρεται για μια κερδοφόρα συμφωνία, ακόμα κι αν η ποιότητα του προϊόντος του αφήνει πολλά να επιθυμεί. Για αυτό είναι έτοιμος να επενδύσει μεγάλα ποσά στη διαφήμιση του "μοναδικού" προϊόντος του. Και το γεγονός ότι την επόμενη μέρα μετά την αγορά το αντικείμενο θα καταστεί άχρηστο - δεν τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Δεν είναι τυχαίο που λένε: "Δεν θα εξαπατήσεις - δεν θα πουλήσεις".

Το ψέμα στην επιχειρηματικότητα δεν θεωρείται κάτι ντροπιαστικό, καθώς το κέρδος και το εισόδημα τίθενται πάντα στην πρώτη θέση.

Αυτό δεν σημαίνει ότι μεταξύ των επιχειρηματιών δεν υπάρχουν έντιμοι άνθρωποι. Ένας άνθρωπος μπορεί να συνειδητοποιεί ότι λέει ψέματα. Μπορεί ακόμη και να μην θέλει να το πει, αλλά η διοίκηση απαιτεί την αυστηρή εκτέλεση του σχεδίου πωλήσεων, για το οποίο ακόμη και οι έντιμοι έμποροι πρέπει να κάνουν συμβιβασμούς με τη συνείδησή τους.

Το ψέμα ως εξόντωση της αγάπης

Όπως και να έχει, ο πιστός άνθρωπος προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις να αποφύγει την εξαπάτηση. Αλλά χωρίς πνευματική καθοδήγηση, του είναι δύσκολο να κάνει βήματα για να απελευθερωθεί από τα δεσμά αυτού του πάθους. Όσο ασήμαντο κι αν μας φαίνεται αυτό το αμάρτημα - η ευθύνη ενώπιον του Θεού για την τέλεσή του θα είναι μεγάλη. Αυτό το μαθαίνουμε από τους Ψαλμούς, όπου λέγεται: "Οι ασεβείς δεν θα σταθούν ενώπιον των οφθαλμών Σου! Μισείς όλους όσοι πράττουν ανομία. Θα καταστρέψεις όσους λένε ψέματα" (Ψαλμ. 5:6-7). Ο συγγραφέας του Βιβλίου των Παροιμιών είναι ακόμη πιο κατηγορηματικός: "Αηδία ενώπιον του Κυρίου - τα ψεύτικα χείλη" (Παροιμ. 12:22).

Για την καταστροφικότητα του ψέματος θα μιλήσουμε σήμερα με τον ηγούμενο της Σινά - τον όσιο Ιωάννη της Κλίμακος. Ο γέροντας ξεκινά την προτροπή του με μια σύντομη, αλλά πολύ περιεκτική φράση:

"Το ψέμα είναι εξόντωση της αγάπης".

Η αγάπη προϋποθέτει ειλικρίνεια. Αν ο σύζυγος ορκίζεται πίστη στη γυναίκα του, αλλά χωρίς τύψεις συνείδησης την απατά, τότε σε μια τέτοια ένωση αγάπης, φυσικά, δεν υπάρχει. Αν κάποιος "αποσπά" χρήματα από συγγενείς ή φίλους με το πρόσχημα της φτώχειας ή κάποιων "ευγενών σκοπών", σκοπεύοντας να τα ξοδέψει σε αλκοόλ ή διασκέδαση - τότε δεν μπορεί να γίνει λόγος για αγάπη προς τους πλησίον. Εκεί όπου εξαφανίζεται η αλήθεια - εκεί εξαφανίζεται και η αγάπη.

Ας επιστρέψουμε στο θέμα του ψέματος. Έχουμε ήδη πει ότι δεν κάθε άνθρωπος εξαπατά από τη δική του θέληση. Μερικές φορές αυτό συμβαίνει από "εργασιακή ανάγκη", με εντολή της διοίκησης. Πώς να ενεργήσουμε σε μια τέτοια περίπτωση; Ο όσιος Ιωάννης απαντά:

"Όπως σε όλα τα πάθη, έτσι και στο ψέμα αναγνωρίζουμε διάφορους βαθμούς βλάβης. Άλλη κρίση για εκείνον που λέει ψέματα από φόβο τιμωρίας, και άλλη για εκείνον που λέει ψέματα χωρίς επικείμενη απειλή".

Έτσι, το ψέμα είναι αμαρτωλό σε κάθε περίπτωση. Αλλά ο καρδιογνώστης Κύριος δεν κοιτά μόνο τις πράξεις, αλλά και τις προθέσεις του ανθρώπου. Ο καθένας πρέπει να κερδίζει κάτι για να ζήσει. Και αν, λόγω της ιδιαιτερότητας της εργασίας του, ο άνθρωπος αναγκάζεται να λέει ψέματα, χωρίς να έχει ακόμη τη δυνατότητα να αλλάξει αυτή την εργασία (κάτι που είναι εξαιρετικά επιθυμητό), ο Κύριος δεν θα τον καταδικάσει όπως θα μπορούσε να καταδικάσει εκείνον που λέει ψέματα σκόπιμα αναζητώντας κέρδος. Αλλά πάντα πρέπει να προσπαθούμε να απελευθερωθούμε το συντομότερο δυνατό από το βάρος αυτού του πάθους.

"Πώς να πολεμήσουμε το ψέμα;" - ρωτάμε τον ασκητή-ερημίτη. Και ακούμε την πολύτιμη καθοδήγησή του:

"Όποιος απέκτησε τον φόβο του Θεού, απομακρύνθηκε από το ψέμα, έχοντας μέσα του έναν αδιάφθορο κριτή - τη συνείδησή του".

Πολύ συχνά ο γέροντας μιλά για τον φόβο του Θεού ως ένα καθολικό μέσο υπέρβασης των αμαρτιών. Πράγματι, αμαρτάνουμε όταν ξεχνάμε τον Θεό. Μόνο η προσευχή μπορεί να επαναφέρει αυτή την ανάμνηση. Μεταξύ των γερόντων κυκλοφορεί μια παροιμία: "Όπως προσευχόμαστε - έτσι ζούμε. Όπως ζούμε - έτσι προσευχόμαστε". Η τακτική πίεση στον εαυτό μας για προσεκτική προσευχή μας επιστρέφει την αίσθηση της παρουσίας του Θεού δίπλα μας σε κάθε στιγμή της ζωής. Και στην παρουσία του Δημιουργού, το να αμαρτάνουμε γίνεται όχι μόνο ανεπιθύμητο, αλλά και τρομακτικό.

Η φιλαργυρία - σύγχρονη ειδωλολατρία

Χέρι-χέρι με το ψέμα πηγαίνει το πάθος της φιλαργυρίας. Όταν μια επιχειρηματική "πρωτοβουλία" υπόσχεται στον επιχειρηματία "χρυσά βουνά", γίνεται όλο και πιο δύσκολο να παραμείνει πιστός στις χριστιανικές αρχές. Δεν είναι τυχαίο που ο απόστολος Παύλος συμβούλευε τον μαθητή του Τιμόθεο: "Η ρίζα όλων των κακών - η φιλαργυρία" (1 Τιμ. 6:10). Συχνά η φιλαργυρία ωθεί τον άνθρωπο σε διάφορα εγκλήματα: από μικροκλοπές μέχρι αιματηρές δολοφονίες. Στην εποχή μας, όταν τα εισοδήματα του πληθυσμού πέφτουν απότομα και οι τιμές αυξάνονται υπερβολικά, το ύπουλο πάθος όλο και πιο συχνά σηκώνει το κεφάλι.

Ας μάθουμε τι λέει ο όσιος Ιωάννης της Κλίμακος για την καταστροφική φιλαργυρία. Στις δηλώσεις του για αυτό το πάθος είναι ιδιαίτερα αυστηρός.

"Η φιλαργυρία είναι