Μυστική Ζωής Ύδατος
Συλλογισμοί για το Ζωντανό Νερό της χάρης, βασισμένοι στην εμπειρία σύγχρονων πρακτικών πνευματικής εργασίας.
Πόσα πολλά έχουν γίνει, σκεφτεί από την εβραϊκή ελίτ για την κατανόηση του νόμου. Πόσα πολλά έχουν ειπωθεί σχετικά με αυτό, πόσες εντολές έχουν δοθεί. Και παρ' όλα αυτά, ο Χριστός βρίσκει τους κύριους συνομιλητές Του ανάμεσα στον λαό, ο οποίος ήταν εχθρικός προς τον ορθόδοξο ιουδαϊσμό. Οι μυστικές συνομιλίες για το Ζωντανό Νερό, που ρέει στη Ζωή την Αιώνια, διεξάγονται από τον Θεό που ενσαρκώθηκε στη γη με μια γυναίκα Σαμαρείτισσα.
Μήπως γίναμε παρόμοιοι με αυτούς τους Ιουδαίους, που έχουν κολλήσει στην παράδοσή τους, στις εντολές του νόμου, στο γράμμα του νόμου, ξεχνώντας την ουσία και το νόημα της πνευματικής ζωής; Μήπως καθόμαστε σε ένα άδειο πηγάδι χωρίς νερό, συζητώντας για τη γεύση του Ζωντανού Νερού, για τις ιδιότητές του, διεξάγοντας ατελείωτες θεολογικές συζητήσεις για τη χημική του φόρμουλα;
Ωστόσο, η εξωτερική θρησκεία δεν έχει καμία σχέση με τη σωτηρία. Απλώς απεικονίζει τη σωτηρία μέσω εξωτερικών πράξεων, οι οποίες, χωρίς πνευματικότητα, την μιμούνται μόνο με πολυτελή ενδύματα και επισημότητες. Αυτός που γνωρίζει τη γεύση του Ζωντανού Νερού, διακρίνει εύκολα την εξωτερική «πνευματικότητα» και τη εσωτερική χάρη, και γι' αυτό κατευθύνεται κατευθείαν προς τη σωτηρία, χωρίς να παραμελεί το εξωτερικό και χωρίς να ξεχνά το εσωτερικό. Η εσωτερική χριστιανικότητα οδηγεί σε σιωπή του νου και πλήρη εξάλειψη του εγωισμού. Στη σωτηρία δεν έρχεται κανείς από έξω, γιατί η σωτηρία πραγματοποιείται μέσα, στην ανθρώπινη καρδιά, με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος. Δεν έχει νόημα να λέμε ο ένας στον άλλο ποιος και τι διάβασε, γιατί το πιο σημαντικό είναι αυτό που έχεις βιώσει στη θεϊκή επικοινωνία. Γιατί έχει γραφτεί τόσα πολλά από τους αγίους πατέρες; Για να σιωπήσει μια μέρα ο νους σου και να ακούσεις τους κρυφούς λόγους της ιεράς σιωπής.
Ωστόσο, η εσωτερική χριστιανικότητα αρχίζει από την εξωτερική θρησκεία, η οποία μέσω των συμβόλων της βοηθά τους νεοφώτιστους να στραφούν τον νου τους μέσα, στην καρδιά, όπου συμβαίνει η ίδια η σωτηρία, όπου κατοικεί ο Χριστός. Γι' αυτό
αυτός που κολλάει για πολύ καιρό στην εξωτερική θρησκεία δεν προχωρά σε καμία πνευματική ανάπτυξη.
Η πνευματική ανάπτυξη – είναι η πλήρης εξάλειψη του εγωισμού, και αυτή είναι η άμεση πνευματική πρακτική, χωρίς την οποία δεν είναι δυνατή καμία σωτηρία. Η ταπεινή ψυχή μυρίζει παράδεισο, γιατί έχει αποφασιστικά αρνηθεί να ζήσει στην ψευδαίσθηση. Η ζωή στον Θεό – είναι το μόνο που υπάρχει. Και αυτή η ζωή δεν προορίζεται για μια χούφτα ανθρώπων, αλλά για όλους όσους έχουν αποφασιστικότητα για σωτηρία. Όλοι οι πόλεμοι αρχίζουν από την υπερηφάνεια, και η ειρήνη από την ταπεινότητα. Να ταπεινώνεσαι – σημαίνει να ανταλλάσσεις τον εγωισμό σου με τη μόνιμη ειρηνικότητα της καρδιάς. Όταν η γλώσσα σιωπά, συμβαίνει η ηρεμία. Όταν ο νους σιωπά, συμβαίνει η σωτηρία.
Όσο περισσότερο βιώνουμε, τόσο πιο σφιχτά και ασφαλή βάζουμε στον λαιμό μας τη θηλιά.
Αγάπα τον Θεό, υπηρετεί τους ανθρώπους και μην σκέφτεσαι τίποτα άλλο. Για όλα τα υπόλοιπα θα σκεφτεί ο Θεός για σένα.
Ο Κύριος, ο οποίος στην αρχή μας φαίνεται Θεός αυτού του κόσμου και ολόκληρου του Σύμπαντος, καθώς μεγαλώνουμε πνευματικά αποκαλύπτεται στο νου μας, ως Θεός στην καρδιά μας, ως το δικό μας αιώνιο «Εγώ είμαι». Ο Χριστός και το πνεύμα μας είναι ένα. Όταν ο άνθρωπος προσεύχεται, γίνεται φως, γιατί ο Θεός είναι Φως. Αυτό είναι η απάντησή Του στις προσευχές μας. Μέσω των δυσκολιών αναζητούμε τον Θεό. Μέσω των θλίψεων αποκτούμε σωτηρία. Ακούγοντας τον κήρυγμα – συγκεντρώνουμε λόγια, εμβαθύνοντας στη σιωπή της καρδιάς μας – συσσωρεύουμε χάρη. Όσο πιο κοντά είναι η κορυφή, τόσο πιο δυνατός είναι ο άνεμος. Όσο πιο κοντά είναι η σωτηρία, τόσο περισσότερες είναι οι πειρασμοί.
Η μεγαλύτερη ευτυχία – είναι να αγκαλιάζεις και να κρατάς όλους τους ανθρώπους στην καρδιά σου. Η μεγαλύτερη μακαριότητα – είναι να χωράς στο πνεύμα σου όλο τον Θεό και να παραμείνεις σε Αυτόν για πάντα.
Όλα τα χρόνια μας θέλουμε να γνωρίσουμε την Αλήθεια, ενώ η Αλήθεια όλο αυτό το διάστημα περιμένει να συναντηθεί μαζί μας μέσα μας τους ίδιους.
Να ανησυχείς για ό,τι συμβαίνει στον κόσμο – σημαίνει να ενισχύεις τον εγωισμό και τις προσκολλήσεις σου. Οι κοσμικές λέξεις γίνονται σκόνη στα αυτιά, ενώ οι Θεϊκοί λόγοι γίνονται σοφία στην καρδιά. Αν μείνεις σε πλάνη – θα πεθάνεις. Η πλάνη – είναι η απόλαυση του κόσμου. Η απόλαυση – είναι η προσκόλληση. Η προσκόλληση στον κόσμο – είναι ο θάνατος. Η καταδίκη ενισχύει περισσότερο από όλα τον εγωισμό. Γι' αυτό ας προσπαθήσουμε να μην καταδικάσουμε κανέναν και τίποτα. Να εργαζόμαστε πάνω σε αυτό, ώστε να εξαλείψουμε ριζικά τον εγωισμό μας.
Να είσαι χριστιανός – σημαίνει να λάμπεις από την ευτυχία της χάρης και να αισθάνεσαι σωσμένος στην αγάπη του Χριστού. Όλα τα υπόλοιπα – είναι από τον πονηρό. Η άρνηση του εγωισμού οδηγεί σε ηρεμία, και από την ηρεμία δεν μπορείς να αρνηθείς. Η ειρηνική στάση απέναντι σε όλα όσα συμβαίνουν οδηγεί σε ηρεμία. «Ένα κομμάτι ψωμί που τρώγεται με ειρήνη είναι καλύτερο από ένα γεύμα που τρώγεται με ανησυχία» (Αίσωπος). Στην απάθεια φωτίζεται το πνεύμα και κατανοείται καθαρά ότι το πνεύμα είναι συνείδηση, που δεν προέρχεται από αυτόν τον κόσμο. Τότε κατανοούμε άμεσα και ευθέως ότι όλα περνούν, και μόνο το πνεύμα, που έχει μεταμορφωθεί από τη χάρη, παραμένει αιώνια και ακατάβλητο. Πώς να καθορίσουμε ότι το πνεύμα μας έχει ωριμάσει για να αποκτήσει χάρη; Όταν στις πράξεις μας δεν αναμιγνύονται πάθη. Ας σταματήσουμε να ασχολούμαστε με τον εαυτό μας, αλλιώς δεν θα μείνει χρόνος για να ασχοληθούμε με τον Θεό. Στη πνευματική ζωή σε κάθε υπόθεση πρέπει να υπάρχει αλάτι – αυτή είναι η ταπεινότητα.
Η ελευθερία του πνεύματος είναι μέσα, όχι έξ
