Υποθέσεις του μητροπολίτη Αρσενίου και του Μίντιτς: γιατί τόσο διαφορετική στάση των δικαστών;
Στη χώρα μας αφήνουν ελεύθερους αυτούς που εμπλέκονται σε κλοπή εκατομμυρίων, ενώ κρατούν σε προσωρινή κράτηση αρχιερείς. Φωτογραφία: СПЖ
Όταν οι διεφθαρμένοι αποκτούν τη δυνατότητα να αποφυλακιστούν με εγγύηση, ενώ ένας επίσκοπος βρίσκεται σε προφυλάκιση, ο κόσμος θα πρέπει να αναρωτηθεί: για ποιον πραγματικά λειτουργεί ο νόμος στην Ουκρανία;
```html
18 Νοεμβρίου 2025 πρόκειται να διεξαχθεί η επόμενη δίκη του Μητροπολίτη Σβιατογκόρσκ Αρσένιου για την αλλαγή του μέτρου προφυλάκισης. Με απλά λόγια, οι δικαστές έχουν άλλη μια ευκαιρία να τον απελευθερώσουν από την παράνομη κράτηση. Τη στιγμή της δημοσίευσης του άρθρου, το αποτέλεσμα της συνεδρίασης είναι άγνωστο, αλλά με βάση την τρέχουσα κατάσταση, μπορεί να ειπωθεί ότι οι ελπίδες για την απελευθέρωση του δεσπότη είναι μικρές.
Στις 28 Οκτωβρίου 2025, μετά από ενάμιση χρόνο φυλάκισης, επιτράπηκε στον δεσπότη να βγει από το κέντρο κράτησης με εγγύηση ύψους 1,5 εκατομμυρίων γρίβνα. Ωστόσο, αυτή η απόφαση κατέληξε σε τραγική παρωδία της δικαιοσύνης: τον απελευθέρωσαν κυριολεκτικά για λίγα λεπτά και αμέσως τον συνέλαβαν ξανά, απαγγέλλοντας νέα κατηγορία. Μετά από αυτό, το δικαστήριο αποφάσισε ξανά να τον κρατήσει, αλλά πλέον «χωρίς δικαίωμα εγγύησης».
Ας υπενθυμίσουμε ότι ο μητροπολίτης βρίσκεται σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Οι κάμερες στο κέντρο κράτησης είναι κρύες. Επιπλέον, ο δεσπότης είναι σοβαρά άρρωστος και χρειάζεται επείγουσα επέμβαση στην καρδιά. Δεν έχει πρόσβαση ούτε σε κατάλληλη ιατρική φροντίδα ούτε σε όλα τα απαραίτητα φάρμακα, κάτι που είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο σε περίπτωση χρόνιων ασθενειών και περαιτέρω επιδείνωσης της υγείας. Έτσι, κατά τη διάρκεια μιας από τις τελευταίες δικαστικές συνεδριάσεις, η αρτηριακή πίεση του δεσπότη έφτασε τα 200/110 και χρειάστηκε νοσηλεία. Ωστόσο, το δικαστήριο απαίτησε κυριολεκτικά να επιστρέψει στην κάμερα, αρνούμενο οποιαδήποτε μορφή εγγύησης.
Ακόμα κι αν επρόκειτο για κάποιο σοβαρό εγκληματία, τέτοια συμπεριφορά προς έναν άνθρωπο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ανθρώπινη. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για έναν άνθρωπο σε πνευματικό αξίωμα, που δεν έχει διαπράξει κανένα έγκλημα. Επιπλέον, για έναν άνθρωπο που εργάστηκε για πολλά χρόνια προς όφελος του ουκρανικού λαού.
Ανθρωπιστική αποστολή της Σβιατογκόρσκ Λαύρας
Η Σβιατογκόρσκ Λαύρα κατά τη διάρκεια του πολέμου παίζει σημαντικό ανθρωπιστικό ρόλο. Και τονίζουμε: δεν πρόκειται για δηλώσεις, αλλά για πραγματική βοήθεια.
Η Λαύρα έγινε τόπος όπου χιλιάδες πρόσφυγες και άνθρωποι που υπέφεραν από τον πόλεμο λαμβάνουν τρόφιμα και τα πιο απαραίτητα, ενώ εκατοντάδες βρίσκουν στέγη και σωτηρία.
Μόνο τους τελευταίους μήνες, στη Λαύρα έχουν παραδοθεί εκατοντάδες τόνοι ανθρωπιστικής βοήθειας από διάφορες επισκοπές της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Και αυτή η βοήθεια είναι απαραίτητη, καθώς η Λαύρα έχει γίνει εδώ και καιρό καταφύγιο για εκτοπισμένους από όλο το Ντονμπάς. Το μοναστήρι δέχεται πρόσφυγες, τους παρέχει στέγη, τροφή, υποστηρίζει εθελοντές που συνεχίζουν την ανθρωπιστική τους αποστολή, βασιζόμενοι στη Λαύρα ως κέντρο της δραστηριότητάς τους.
Όλα αυτά είναι συγκεκριμένη βοήθεια στον πάσχοντα ουκρανικό λαό, που έχει σχεδόν εγκαταλειφθεί από τις αρχές στην τύχη του και βρίσκεται στο χείλος της επιβίωσης. Και αυτή η βοήθεια είναι ιδιαίτερα πολύτιμη στο πλαίσιο του πολέμου.
Και όμως, ακριβώς ο ποιμένας που βοηθά τους πάσχοντες, και όχι οι απατεώνες που ληστεύουν τον λαό, το κράτος κρίνει ιδιαίτερα αυστηρά.
«Υπόθεση Μίντιτς»
Για να εκτιμήσουμε πλήρως την αντίθεση, πρέπει να εκτιμήσουμε ξανά την κλίμακα του διαφθαρμένου σχήματος που οι αρχές επιβολής του νόμου ονόμασαν «Επιχείρηση Μίδας». Συνδέεται άμεσα με την κρατική επιχείρηση «Ενεργοάτομ» και τον στενότερο συνεργάτη του προέδρου της Ουκρανίας, Τιμούρ Μίντιτς.
Σύμφωνα με την εκδοχή του Εθνικού Γραφείου Καταπολέμησης της Διαφθοράς της Ουκρανίας (ΝΑΒΟΥ) και της Ειδικής Αντιδιαφθοράς Εισαγγελίας (ΣΑΠ), ο μηχανισμός του σχήματος ήταν απλός:
Οι συμβατικές εταιρείες που επιθυμούσαν να συνεργαστούν με την «Ενεργοάτομ» αντιμετώπιζαν την απαίτηση να αποδίδουν το 10-15% της αξίας των συμβάσεων ως «μίζα». Σε όσους δεν συμφωνούσαν, απειλούσαν με αποκλεισμό πληρωμών ή αποκλεισμό από τη λίστα προμηθευτών.
Η διαχείριση των προμηθειών και των ροών προσωπικού δεν γινόταν από τους επίσημους διευθυντές της «Ενεργοάτομ», αλλά μέσω σκιωδών προσώπων: εσωτερικών που δεν είχαν επίσημες θέσεις, αλλά ουσιαστικά έλεγχαν την επιχείρηση μέσω «back-office».
Τα χρήματα διοχετεύονταν μέσω ενός πολύπλοκου δικτύου: μετρητά, ξένους λογαριασμούς, κρυπτονόμισμα και υπεράκτιες δομές.
Μέρος του σχήματος λειτουργούσε μέσω εταιρειών στο εξωτερικό - υπήρχαν συναλλαγές που συνδέονταν με τις ΗΠΑ, τη Μόσχα και άλλες τοποθεσίες.
Οι εκπρόσωποι του ΝΑΒΟΥ χαρακτήρισαν την ομάδα ως «εγκληματική κοινότητα υψηλού επιπέδου» με σοβαρή επιρροή στην στρατηγική επιχείρηση και την κρατική ενέργεια.
Σύμφωνα με την εκτίμηση των αρχών επιβολής του νόμου, αυτή η εγκληματική κοινότητα ιδιοποιήθηκε τουλάχιστον 100 εκατομμύρια δολάρια (σύμφωνα με το ΝΑΒΟΥ, πιθανότατα τα ποσά είναι πολύ υψηλότερα). Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι το σχήμα λειτουργούσε κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής κατάστασης, κάτι που έδινε ιδιαίτερες ευκαιρίες για διαφθορά.
Δηλαδή, ακόμη και ο πιο αδιάφορος άνθρωπος καταλαβαίνει ότι τα μέλη της εγκληματικής ομάδας, που επωφελούνταν από τα χρήματα που προορίζονταν για την προστασία των απλών ανθρώπων, δεν μπορούν να χαρακτηριστούν διαφορετικά από λεηλάτες. Κατά συνέπεια, πρέπει να τιμωρηθούν με όλη την αυστηρότητα του νόμου. Αλλά, όπως θα δούμε παρακάτω, στην πραγματικότητα όλα είναι διαφορετικά.
Εγγύηση και απελευθέρωση των εμπλεκομένων
Στις 13 Νοεμβρίου 2025, το Ανώτατο Αντιδιαφθορά Δικαστήριο (ΒΑΚΣ) αποφάσισε για την εγγύηση δύο υπαλλήλων του «back-office» του Μίντιτς: της Λέσιας Ουστιμένκο (εγγύηση 25 εκατομμυρίων γρί
