«Μελέτες» για τους Άγιους Πечέρσκους: τι σημαίνουν για τους χριστιανούς τα λείψανα των αγίων
Σχετικά με την εκστρατεία για την αποκάλυψη των λειψάνων των Αγίων των Σπηλαίων, έχει νόημα να σκεφτούμε τι σημαίνουν για εμάς τα ιερά λείψανα και να εμβαθύνουμε στη ορθόδοξη διδασκαλία για τα σώματα των κεκοιμημένων.
Στη Λαύρα των Κιέβου-Πετσέρσκ συνεχίζονται οι «έρευνες» από βιολόγους και κτηνιάτρους των λειψάνων των Αγίων Πετσέρσκ. Αυτό που είναι βλασφημία, δήλωσαν ήδη στην Αθωνική, στην Ελλάδα, Βουλγαρία, Σερβία, Ιερουσαλήμ. Και αυτό δεν είναι απλώς έκφραση «εταιρικής αλληλεγγύης». Η βεβήλωση των λειψάνων των αγίων – είναι μια τραγωδία. Και έτσι ήταν πάντα. Μάλιστα, όχι μόνο για τους χριστιανούς.
Αυτό που οι άνθρωποι γνώριζαν από αρχαιοτάτων χρόνων είναι ότι τα λείψανα ενός αποθανόντος δεν είναι απλώς βιολογικό αντικείμενο, αλλά κάτι περισσότερο. Οι αρχαιότεροι τάφοι το επιβεβαιώνουν. Για παράδειγμα, η αρχαία παράδοση να θάβουν τους αποθανόντες σε εμβρυακή θέση. Τέτοιες ταφές συναντώνται σε πολλές περιοχές: στην Αίγυπτο, στη Μεγάλη Βρετανία (Στόουνχεντζ), στην Ουκρανία (ταφή του Μπουρστίνα) και ούτω καθεξής. Μάλιστα, σε ορισμένες περιόδους, όπως η προφαραωνική περίοδος στην Αίγυπτο, αυτός ο τρόπος ταφής ήταν ο πιο διαδεδομένος. Προφανώς, οι αρχαίοι άνθρωποι γνώριζαν κάτι για την ανάσταση των νεκρών και προσπαθούσαν να δώσουν σταφές μια συγκεκριμένη συμβολική σημασία. Υπάρχουν πολλές άλλες αρχαιολογικές ανακαλύψεις που αποδεικνύουν ότι οι αρχαίοι άνθρωποι γνώριζαν: η ζωή δεν τελειώνει με τον θάνατο.
Βιβλικές μαρτυρίες για την ταφή των αποθανόντων
Η πρώτη αναφορά για την ταφή στη Βίβλο είναι η αφήγηση για τη Σάρα, τη γυναίκα του Αβραάμ: «Μετά από αυτό, ο Αβραάμ έθαψε τη Σάρα, τη γυναίκα του, στη σπηλιά του χωραφιού στη Μαχπελά, απέναντι από τη Μάμρη, που είναι σήμερα Χεβρών, στη γη Χαναάν» (Γεν. 23, 19). Η περιγραφή αυτής της ταφής αφιερώνεται στο 23ο κεφάλαιο του βιβλίου της Γένεσης. Αξιοσημείωτο είναι ότι ο Αβραάμ, ο οποίος ήταν τότε ξένος στη γη Χαναάν, επέμεινε να αγοράσει αυτή τη σπηλιά από τους Χετταίους. Οι Χετταίοι σεβόντουσαν πολύ τον Αβραάμ, συμπονούσαν για την απώλειά του και προσέφεραν δωρεάν οποιοδήποτε μέρος για ταφή. Αλλά ο Αβραάμ δεν συμφώνησε σε αυτό. Απαιτούσε να οριστεί «αγοραία» τιμή και αγόρασε τη σπηλιά Μαχπελά για 400 σίκλους αργύρου.
Στη συνέχεια, σε αυτή τη σπηλιά θάφτηκαν:
· Ο Αβραάμ («και ο Αβραάμ πέθανε, <…> και τον έθαψαν ο Ισαάκ και ο Ισμαήλ, οι γιοί του, στη σπηλιά Μαχπελά, <…> στο χωράφι που ο Αβραάμ αγόρασε από τους γιους των Χετταίων. Εκεί θάφτηκαν ο Αβραάμ και η Σάρα, η γυναίκα του» (Γεν. 25, 8-10);
· Ο Ισαάκ και η γυναίκα του Ρεβέκκα («στη σπηλιά που είναι στο χωράφι Μαχπελά, που είναι απέναντι από τη Μάμρη, στη γη Χαναάν, την οποία αγόρασε ο Αβραάμ με το χωράφι από τον Εφρόν τον Χετταίο για ιδιοκτησία για ταφή; εκεί θάφτηκαν ο Αβραάμ και η Σάρα, η γυναίκα του; εκεί θάφτηκαν ο Ισαάκ και η Ρεβέκκα, η γυναίκα του…» (Γεν. 49, 30-31).
· Ο Ιακώβ («Και οι γιοί του Ιακώβ έκαναν με αυτόν, όπως τους είχε προστάξει· και οι γιοί του τον μετέφεραν στη γη Χαναάν και τον έθαψαν στη σπηλιά στο χωράφι Μαχπελά…» (Γεν. 50, 12-13).
Ο προπάτορας Ιακώβ πέθανε στην Αίγυπτο. Οι δώδεκα γιοί του έφεραν τη σκόνη του για ταφή στη σπηλιά Μαχπελά και στη συνέχεια επέστρεψαν στην Αίγυπτο, όπου είχαν μετακομίσει, σώζοντας από την πείνα.
Πολύ πριν από αυτό, οι έντεκα γιοί του Ιακώβ πούλησαν τον αδελφό τους Ιωσήφ σε σκλαβιά. Κατέληξε στην Αίγυπτο, όπου, μετά από πολλές και δύσκολες δοκιμασίες, έγινε ο δεύτερος άνθρωπος μετά τον φαραώ. Όταν πέθανε, προφήτευσε ότι ο Θεός θα βγάλει το λαό του από την Αίγυπτο και διέταξε να πάρουν τα λείψανά του στην πατρίδα. «Και είπε ο Ιωσήφ στους αδελφούς του: πεθαίνω, αλλά ο Θεός θα σας επισκεφθεί και θα σας βγάλει από αυτή τη γη στη γη, για την οποία ορκίστηκε στον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ. Και ο Ιωσήφ όρκισε τους γιους του Ισραήλ, λέγοντας: ο Θεός θα σας επισκεφθεί, και θα πάρετε τα οστά μου από εδώ. Και ο Ιωσήφ πέθανε σε ηλικία εκατό δέκα ετών. Και τον βαλσάμωσαν και τον τοποθέτησαν σε κιβώτιο στην Αίγυπτο» (Γεν. 50, 24-26). Αυτά είναι τα τελευταία εδάφια του βιβλίου της Γένεσης. Περίπου 400 χρόνια αργότερα, οι Εβραίοι εκπλήρωσαν αυτή τη διαθήκη: «Και οι γιοι του Ισραήλ βγήκαν οπλισμένοι από τη γη της Αιγύπτου. Και ο Μωυσής πήρε μαζί του τα οστά του Ιωσήφ, διότι ο Ιωσήφ είχε ορκίσει τους γιους του Ισραήλ, λέγοντας: ο Θεός θα σας επισκεφθεί, και θα πάρετε τα οστά μου από εδώ» (Έξ. 13, 18-19).
Παρά το γεγονός ότι οι Ιουδαίοι αντιμετώπιζαν τα ανθρώπινα λείψανα με μεγάλο σεβασμό και έδιναν μεγάλη σημασία στην ταφή και σε όλα όσα σχετίζ
