«Κόνιδες και ακαθαρσίες»: η δίωξη της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας ως καθρέφτης του αντισημιτισμού του Τρίτου Ράιχ
Πώς η γλώσσα μίσους κατά των πιστών της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας αναπαράγει τις μεθόδους της ναζιστικής αντισημιτικής προπαγάνδας του 20ού αιώνα στη σύγχρονη Ουκρανία;
Η προπαγάνδα που βασίζεται στο μίσος πάντα χτίζεται με τους ίδιους κανόνες, ανεξάρτητα από την εποχή και τον σκοπό. Και αυτή η προπαγάνδα είναι πάντα τρομακτική.
Ακολουθεί, για παράδειγμα, μία από τις τελευταίες αναρτήσεις του «ιερέα» της ΠЦУ Ρομάν Γκρισούκα: «Exit poll – την Κυριακή των Βαΐων, και η ψηφοφορία – το Πάσχα! Η ψηφοφορία θα γίνει με τα πόδια! Όποιος πάει αυτές τις μέρες στον ναό της Μόσχας – ψηφίζει υπέρ του ρωσικού κόσμου, του Πούτιν και της ρωσικής κατοχής!… Και θα ψηφίσετε για τη ζωή ή το θάνατο της Ουκρανίας! Και μην πείτε μετά ότι δεν το ξέρατε και δεν σας προειδοποίησαν!».
Αυτό το κείμενο ο Γκρισούκ το συνόδευσε με μια εικόνα, με την οποία καθαρά έδειξε ότι στον πόλεμο της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας υπεύθυνοι είναι οι πιστοί της ΟυΠЦ, οι οποίοι αποτελούν την «κατοχική εξουσία» και υποστηρίζουν την «μηχανή θανάτου για τον λαό μας». Επειδή, σύμφωνα με τα λόγια του Γκρισούκα, «οι παπάδες της ΟυΠЦ είχαν πάντα ως στόχο την εξάλειψη της ουκρανικής ταυτότητας!».
Τέτοιων κειμένων, όπως του Γκρισούκα, υπάρχουν πολλά και από άλλους εκπροσώπους της ΠЦУ. Υπάρχουν πολλά και στα ουκρανικά ΜΜΕ, όπου οι ιερείς και οι πιστοί της ΟυΠЦ δέχονται επιθέσεις εδώ και πολλά χρόνια. Αλλά είναι ιδιαίτερα τρομακτικό όταν η εξουσία εμπλέκεται στην προπαγάνδα.
Για παράδειγμα, ο υπάλληλος του δήμου Τσερκάσι Νικολάι Ντομπρόβολσκι (επικεφαλής του τμήματος «Υπηρεσίας Παροχής» του δημοτικού συμβουλίου), συγκεντρώνοντας δημόσιους υπαλλήλους στα κοινωνικά δίκτυα για την κατάληψη ναών της ΟυΠЦ στην πόλη, δήλωσε ότι αυτό είναι «μάχη κατά της ρωσικής ακαθαρσίας και των μολυσμένων της Μόσχας». «Θα γιορτάσουμε το Πάσχα σε Τσερκάσι ελεύθερους από τους παπάδες της Μόσχας», – έγραψε σε μία από τις δημοτικές συνομιλίες. Στη συνέχεια, ο Ντομπρόβολσκι, για να είναι πιο πειστικός και να προετοιμάσει καλύτερα τους συνομιλητές του για τις καταλήψεις ναών, αποκάλεσε τους πιστούς της ΟυΠЦ «εχθρούς και αποσχιστές»: «Δυστυχώς, έχουμε τόσο προφανείς όσο και κρυφούς αποσχιστές, αναμένοντες, εχθρούς. Οι προφανείς είναι η εκκλησία της Μόσχας και οι παπάδες της FSB».
Θα πείτε, και τι έγινε; Ποιος ξέρει τι γράφει ο καθένας; Αλλά, πρώτον, αυτό το έγραψε ένα άτομο που κατέχει δημόσιο αξίωμα. Δεύτερον, παραβίασε το Σύνταγμα της Ουκρανίας και πρέπει να τιμωρηθεί (κάτι που δεν συμβαίνει). Και τρίτον, ακριβώς σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν η εξουσία ασχολείται με την προπαγάνδα, η προπαγάνδα καταλήγει σε μαζικές σφαγές εκείνων κατά των οποίων είναι στραμμένη.
Αντισημιτισμός και αντιεκκλησιαστικότητα
Η ιστορία γνωρίζει πολλά παραδείγματα του πώς η εξουσία χρησιμοποιεί τη γλώσσα του μίσους για να διαιρέσει την κοινωνία και να εξαλείψει τους ανεπιθύμητους. Ο στόχος τέτοιων ενεργειών είναι απλός όπως ο κόσμος, και εκφράζεται σε μία γνωστή φράση: «Διαίρει και βασίλευε». Η πολιτική είναι πάντα διαίρεση. Αλλά, δυστυχώς, δεν είναι πάντα αποκλειστικά για πολιτικούς λόγους. Διότι υπάρχουν περιπτώσεις όπου η πολιτική διαίρεσης βασίζεται σε εθνικούς, φυλετικούς ή θρησκευτικούς κανόνες. Ακριβώς σε τέτοιες περιπτώσεις αντιμετωπίζουμε τρομακτικά εγκλήματα, για τα οποία δεν υπάρχουν εξηγήσεις και δικαιολογίες.
Ένα από τα πιο τρομακτικά τέτοια παραδείγματα ήταν η αντισημιτική προπαγάνδα των Ναζί στη Γερμανία, που οδήγησε στο Ολοκαύτωμα.
Για τους Ναζί, ο αντισημιτισμός ήταν ένα είδος «εργαλείου» κινητοποίησης της κοινωνίας. Ωστόσο, η αντιεβραϊκή προπαγάνδα δεν εφευρέθηκε από τον Χίτλερ. Όχι, απλώς χρησιμοποίησε τις «εργασίες» άλλων «στοχαστών» και «παραγόντων». Έτσι, από το 1919, στη γερμανική λογοτεχνία και ιδιαίτερα στα ΜΜΕ, χτίστηκε με προσοχή και σταθερότητα η εικόνα των Εβραίων ως «ξένης φυλής», που παρασιτεί στην κοινωνία. Τους κατηγορούσαν για συνωμοσία κατά της Γερμανίας, για τη διαχείριση των παγκόσμιων οικονομικών, για την εκδήλωση πολέμων. Ο ίδιος ο Χίτλερ καλούσε σε «λογικό αντισημιτισμό», του οποίου ο τελικός στόχος θα έπρεπε να είναι «η πλήρης εξάλειψη των Εβραίων».
Τελικά, ο Γιόζεφ Γκέμπελς το 1932 δήλωσε: «Οι Εβραίοι είναι υπεύθυνοι για όλα!».
Δεν σας φαίνεται ότι διαβάζοντας για τον αντισημιτισμό, αναπόφευκτα πιάνετε τον εαυτό σας να σκέφτεται ότι κάτι παρόμοιο συμβαίνει σήμερα και στην Ουκρανία – μόνο σε σχέση με τους πιστούς της ΟυΠЦ. Διότι σήμερα οι ουκρανικές αρχές κατηγορούν την
