Αλήθεια σε κλουβί: Άδικη δίκη για ορθόδοξους δημοσιογράφους

Οι συντάκτες της ιστοσελίδας μας έλαβαν ένα email από τον δικηγόρο του ορθόδοξου δημοσιογράφου Valery Stupnitsky, ο οποίος κρατείται σε κέντρο κράτησης. Ο δικηγόρος μας έδωσε ένα κείμενο που έγραψε ο συνάδελφός μας, το οποίο δημοσιεύουμε ολόκληρο, χωρίς συντομεύσεις αλλά στην αρχική έκδοση.

Στα παρασκήνια του δικαστικού συστήματος
Ο μέσος άνθρωπος βλέπει δικαστήρια μόνο στις ειδήσεις στην τηλεόραση ή στο Διαδίκτυο. Μερικοί εγκληματίες κάθονται σε ένα γυάλινο θάλαμο και οι δίκαιοι δικαστές τους δίνουν μια δίκαιη ποινή. Αλλά λίγοι άνθρωποι φαντάζονται τι συμβαίνει «από μέσα».

Την παραμονή της δίκης, αργά το βράδυ, ένας «διαμήκης» μπαίνει στο κελί και λέει το όνομα του ατόμου που θα έχει την ακρόαση. Νωρίς το πρωί πρέπει να είσαι έτοιμος. Σε βγάζουν από το κελί και σε οδηγούν στα «κουτιά» - είναι ένα δωμάτιο χωρίς παράθυρα, περίπου 3 τετραγωνικών μέτρων, ένα είδος δεξαμενής αποθήκευσης όπου στοιβάζουν τους κρατούμενους πριν μεταφερθούν στα δικαστήρια. Μετά από μισή ή μία ώρα αναμονής, σε αναζητούν και σε οδηγούν στην έξοδο από το προφυλακιστήριο, όπου ήδη περιμένει μια νηοπομπή, η οποία σου κάνει σωματική έρευνα ξανά. Στην περίπτωση των «εχθρών του λαού», αυτή η συνοδεία διεξάγεται από την SBU, για «μη πολιτικές» κατηγορίες - από την αστυνομία. Σε μεταφέρουν σε ένα μίνι λεωφορείο με μικροσκοπικά κλειστά κουτιά. Κατά την άφιξή σου στο δικαστήριο, σου περνούν χειροπέδες και σε οδηγούν σε κλουβί όπου κρατείσαι μέχρι να ξεκινήσει η ακροαματική διαδικασία. Εάν η δίκη έχει προγραμματιστεί για τις 4:00 μ.μ. ή 5:00 μ.μ., θα περιμένεις 6-7 ώρες. Στα διαλείμματα και μετά το τέλος της δίκης, σε οδηγούν πίσω με χειροπέδες, όπου περιμένεις αρκετές ώρες ακόμα για να σε στείλουν «σπίτι». Αν θέλεις να πας στην τουαλέτα, υπάρχουν οι ίδιες χειροπέδες πίσω από την πλάτη σου και το χέρι του φρουρού στον αγκώνα σας. Μετά την άφιξη στο κέντρο κράτησης, υπάρχουν και πάλι «κουτιά» για μια ή δύο ώρες. Και μόνο μετά μπαίνεις στο κελί. Κατά μέσο όρο, περίπου 8-9 ώρες άγχους.

Συνθήκες κράτησης (ή μάλλον, έλλειψη αυτών)
Στις 4 Ιουνίου, υποτίθεται ότι θα γινόταν μια δίκη για να παραταθεί η έρευνα για εμάς, τους δημοσιογράφους της ΕΟΔ και τον πατέρα Sergius Chertilin, για άλλους τρεις μήνες. Στο δικαστήριο Solomensky, τα κλουβιά αναμονής για κρατούμενους, που βρίσκονται κατά μήκος του τοίχου, που μοιάζουν με κάθετα φέρετρα, αποδείχτηκαν μικρότερα από ένα σκυλόσπιτο - περίπου 50x50 cm.

Δεν υπήρχε πλέον χώρος για καμία κίνηση. Ένα κύμα κλειστοφοβίας με «έπιασε» - συνειδητοποίησα ότι φυσικά δεν μπορούσα να είμαι εδώ, άρχισε μια κρίση πανικού. Ζήτησα από τον φρουρό να περπατήσω στο δωμάτιο με χειροπέδες, αλλά εκείνος αρνήθηκε. Επειδή ήμουν στα πρόθυρα να χάσω τις αισθήσεις μου, ο φύλακας με μετέφερε στο επόμενο κελί, ένα μακρύτερο, όπου μπορούσα να κάνω μερικά βήματα. Περπάτησα γύρω και ένιωσα καλύτερα.

Μετά από 6 ώρες αναμονής, μας πήγαν στην αίθουσα συνεδριάσεων. Εκεί οι δικηγόροι μας αιτήθηκαν λογικά στον δικαστή και τον εισαγγελέα να εξαιρεθούν. Στην είσοδο της αίθουσας, η αγαπημένη μου σύζυγος με «περίμενε» και κατάφερε να με φιλήσει. Φεύγοντας από την αίθουσα, ο φύλακας την έσπρωξε δυνατά. Ωστόσο, αυτή η μικρή χαρά ήταν πολύ παρηγορητική. Η γυναίκα του Volodya Bobechko προσπάθησε να του σφίξει το χέρι, αλλά ο φρουρός την τράβηξε βίαια πίσω. Προφανώς, θεώρησε ότι το άγγιγμα της συζύγου του θα δημιουργούσε σοβαρή απειλή για την εθνική ασφάλεια.

Παραβίαση δικαιωμάτων δίκαιης διαδικασίας
Την επόμενη μέρα, 5 Ιουνίου, έπρεπε να είχα εφετείο για την καταστολή. Ετοίμασα επιχειρήματα με τα οποία ήλπιζα να πείσω τον δικαστή να με αφήσει σε κατ' οίκον περιορισμό. Φανταστείτε την έκπληξή μου όταν η συνοδεία με πήγε όχι στο εφετείο, αλλά στο ίδιο το δικαστήριο Solomensky, το οποίο υποτίθεται ότι εξέταζε την παράταση της έρευνας για άλλους 3 μήνες. Όπως αποδείχθηκε αργότερα, αυτή ήταν μια προσωπική οδηγία του ανακριτή.

Ο δευτεροβάθμιος δικαστής είπε στη σύζυγό μου ότι ο ανακριτής μου είχε απαγορεύσει να οδηγηθώ εκεί. Ταυτόχρονα δεν μας έφεραν καν σε καμία συνάντηση. Αφού καθίσαμε στα κλουβιά-φέρετρα για αρκετές ώρες, μας έφεραν στο κέντρο κράτησης, όπου παραδοσιακά περάσαμε δύο ώρες στα «κουτιά».

Αλλά το πιο «ενδιαφέρον» συνέβη στις 6 Ιουνίου. Η «εργάσιμη μέρα» μας ήταν πάνω από 13 ώρες. Την προηγούμενη μέρα δεν προειδοποιηθήκαμε για τη δίκη και μας πήραν χωρίς καν να πάρουμε πρωινό. Χωρίς φαγητό, νερό και δυνατότητα κίνησης: πρώτα, αναμονή στα «κουτιά» του προφυλακτηρίου, μετά κάθισμα στα κλουβιά του δικαστηρίου και τέλος, στο «ενυδρείο» στο ακροατήριο μέχρι τις 22.00.

Αλλά αυτό που ήταν πιο εντυπωσιακό ήταν η στάση των «υπηρετών του νόμου» - του δικαστή, του εισαγγελέα και της συνοδείας. Παρά το γεγονός ότι εμείς, οι δημοσιογράφοι της ΕΟΔ, και ο πατέρας Sergiy, μαζί με τους δικηγόρους μας, αιτηθήκαμε την εξαίρεσή τους, αυτοί οι άνθρωποι συνέχισαν να μας δικάζουν.

Και ένας ερευνητής και οι βοηθοί βρίσκονταν σε υπηρεσία κάτω από το κτίριο καθ' όλη τη διάρκεια της 6ωρης συνάντησης και κοίταζαν με αγωνία έξω από το παράθυρο για να δουν αν όλα πήγαιναν σύμφωνα με το σενάριο. Και το υποθετικό σενάριο ήταν ότι ο δικαστής θα ικανοποιούσε τις επιθυμίες της έρευνας με οποιοδήποτε κόστος και εκείνη ακριβώς την ημέρα. Άλλωστε, διαφορετικά μπορεί να μην προλάβαιναν να κάνουν τις επόμενες δίκες, οι οποίες υποτίθεται ότι θα λάμβαναν την απόφαση να μας κρατήσουν πίσω από τα κάγκελα.

Η συνοδεία αρνήθηκε να μας περάσει το νερό από τους συγγενείς μας. Ο δικαστής διέκοψε τους δικηγόρους και δεν μας έδωσε τον λόγο όταν τον ζητήσαμε. Και αυτό παρά το γεγονός ότι τόσο εμείς όσο και οι δικηγόροι μας συντρίψαμε εντελώς όλες τις κατηγορίες του εισαγγελέα και τις ισοπεδώσαμε.

Το αποκορύφωμα του δικαστικού παραλογισμού
Η κατάσταση έφτασε στο σημείο του πλήρους παραλογισμού - στις 20.00, μετά το δεύτερο διάλειμμα (όταν είχε τελειώσει πια το ωράριο). Οι δικηγόροι του π. Σεργίου έφυγαν από την αίθουσα και έγινε αδύνατο να συνεχιστεί η δίκη. Όταν ο ιερέας ζήτησε να του παρασχεθεί δωρεάν δικηγόρος ή να αναβληθεί η δίκη, ο δικαστής του ζήτησε να αποχωρήσει κι αυτός από την ακροαματική διαδικασία (δηλαδή να καθίσει στο «φέρετρο» της αναμονής).

Όταν ο Andrei Ovcharenko (ο οποίος απλά σωματικά δεν μπορεί να καθίσει για μεγάλο χρονικό διάστημα λόγω πρόπτωσης νωτιαίου δίσκου) δήλωσε ότι είχε έντονο πόνο στην πλάτη, ο δικαστής τον κάλεσε να συνεχίσει την ακρόαση ξαπλωμένος στον πάγκο (!). Εγώ ο ίδιος ένιωθα ήδη ζαλάδα και αδυναμία.

Ταυτόχρονα, στο «ενυδρείο» μας υπήρχε ένα κομμάτι χαρτί με δήλωση του Διαμεσολαβητή των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Lubinets ότι κανείς δεν μπορεί να υποβληθεί σε βασανιστήρια ή απάνθρωπη μεταχείριση που υποβαθμίζει την αξιοπρέπειά του. Παρέθεσα τα λόγια του Lubinets προς τον δικαστή, τονίζοντας ότι το να μας κρατούν σε κλουβιά για πολλές ώρες χωρίς φαγητό και νερό, καθυστερώντας τη διαδικασία μέχρι το βράδυ, ταιριάζει απόλυτα στον ορισμό του διαμεσολαβητή, αλλά αυτός απλώς χαμογέλασε.

Και αυτό το χαμόγελο με έκανε να σκεφτώ ότι αυτή η παρωδία της δικαιοσύνης είναι μια νύξη για το τι περιμένει τον καθένα μας, ανεξαιρέτως, μετά τον θάνατο. Αιθέριες δοκιμασίες.

Ουκρανικό δικαστήριο ως αναλόγια αιθέριας δοκιμασίας
Τότε, κάθε ψυχή θα πέσει και αυτή στα νύχια πλασμάτων που θα σου ευχηθούν μόνο μια «αιώνια» τιμωρία και θα προσπαθήσουν να σε παρασύρουν στον κάτω κόσμο. Τότε η ψυχή, όπως κι εμείς εδώ, θα είναι στο έλεος της «συνοδείας» και, όσο κι αν θέλει, δεν θα μπορέσει να κερδίσει την ελευθερία. Εκεί, όπως και εδώ, μπορείτε μόνο να προσευχηθείτε. Δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα περισσότερο.

Σε αυτή τη ζωή, είμαστε περιτριγυρισμένοι παντού από σημάδια και αντανακλάσεις της ύπαρξης ενός άλλου κόσμου, στον οποίο αργά ή γρήγορα θα βρεθούμε. Απλά πρέπει να δείτε αυτά τα σημάδια και να καταλάβετε τι θέλουν να σας πουν. Και αυτή η ψεύτικη δίκη είναι ένα από αυτά τα σημάδια.

Φυσικά, μπορείτε να εξοργιστείτε με τις ενέργειες όλων αυτών των ανθρώπων - είναι πραγματικά κυνικοί και παράνομοι. Αλλά αν ψάξεις λίγο πιο βαθιά, μας κάνουν τη χάρη. Memento mori. Κι αν νιώθω τόσο άσχημα τώρα, πώς θα είναι εκεί, στα νύχια πλασμάτων πολύ πιο ισχυρών από όλους αυτούς τους δικαστές και τους εισαγγελείς;

Υπάρχει μόνο μία ελπίδα εδώ κι εκεί – ο Χριστός, η Μητέρα του Θεού και οι άγιοι. Όχι ιμάμηδες άλλης βοήθειας, όχι ιμάμηδες άλλης ελπίδας...

🙏Μπορείτε να βοηθήσετε στην προστασία των Ορθοδόξων δημοσιογράφων χρησιμοποιώντας τις ακόλουθες λεπτομέρειες:

Χάρτης: 5375 4112 1710 9227