Σεβτσούκ ενέκρινε το ευχολόγιο της Ουκρανικής Ελληνοκαθολικής Εκκλησίας για εξορκισμό
Στο ευχολόγιο αναφέρεται ότι ο ιερέας-εξορκιστής δεν ενεργεί από μόνος του, αλλά ως εκπρόσωπος της εκκλησίας.
Ο επικεφαλής της Ουκρανικής Ελληνοκαθολικής Εκκλησίας (УГКЦ) Σβιατοσλάβ Σεβτσούκ ενέκρινε και κήρυξε το ουκρανικό κείμενο του Ευχολογίου των Μεγάλων Εξορκισμών.
Το αντίστοιχο διάταγμα υπογράφηκε μετά την έγκριση στη Σύνοδο των Επισκόπων της Ουκρανικής Ελληνοκαθολικής Εκκλησίας (УГКЦ), που πραγματοποιήθηκε στη Ρώμη.
Στο ευχολόγιο αναφέρεται ότι μετά την έγκριση από τους επισκόπους, «ο ιερέας-εξορκιστής δεν ενεργεί από μόνος του, αλλά ως εκπρόσωπος της Εκκλησίας, εξουσιοδοτημένος και αποσταλμένος από αυτήν να ενεργεί στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού».
«Μετά την έγκριση από την Εκκλησία (Σύνοδος), όλες οι τάξεις εξορκισμού στο ευχολόγιο αποκτούν το καθεστώς των ιερών πράξεων, που ανεβάζει την υπηρεσία του ιερέα-εξορκιστή σε ένα ποιοτικά νέο επίπεδο αποτελεσματικότητας τόσο στη βοήθεια των ανθρώπων που υποφέρουν από τις επιρροές του κακού πνεύματος, όσο και στην ασφάλεια και προστασία του ίδιου του ιερέα», αναφέρεται στο κείμενο του ευχολογίου.
Ταυτόχρονα, αναφέρεται ότι όλες οι άλλες προσευχές και τάξεις εξορκισμού, που δεν έχουν εγκριθεί επίσημα στον οδηγό εξορκισμού που έχει υιοθετηθεί στην Καθολική Εκκλησία, «ανήκουν στους ιδιωτικούς εξορκισμούς, που ενεργούν ex opere operantis – με τη δύναμη της δράσης, που εξαρτάται από την πίστη, την πνευματική και ηθική κατάσταση του εξορκιστή».
Στον οδηγό εξορκισμού της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας (ΡΚЦ) διακρίνονται τέσσερις τύποι εξαιρετικής δράσης του δαίμονα στον άνθρωπο: κατοχή ή δαιμονισμός (possessione), επιβολή (ossessione), επίθεση (vessazione) – όταν η δαιμονική δράση ασκείται στο φυσικό πρόσωπο· μόλυνση (infestazione) – όταν πρόκειται για επιρροή σε αντικείμενα που χρησιμοποιεί ο άνθρωπος.
«Με τον όρο κατοχή (possessione) εννοείται η δράση μέσω της οποίας το κακό πνεύμα μπορεί να ασκεί δεσποτικό έλεγχο στο ανθρώπινο σώμα και σε ορισμένες στιγμές – στιγμές «κρίσης» – να κινείται και/ή να μιλά μέσω του σώματος του δαιμονισμένου ατόμου, έτσι ώστε το θύμα να μην μπορεί να κάνει τίποτα για να το απαγορεύσει, ακόμη και όταν έχει πλήρη επίγνωση του τι συμβαίνει.
Με τον όρο δαιμονική επιβολή (ossessione) εννοείται η δράση του δαίμονα, όταν επιτίθεται και βασανίζει το άτομο εσωτερικά, στη ψυχική σφαίρα. Αυτή η επιθετικότητα κατευθύνεται προς το νου και την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου όχι άμεσα, αλλά μέσω των πέντε αισθήσεων (όραση, ακοή, όσφρηση, γεύση, αφή), καθώς και μέσω της φαντασίας και της αισθητηριακής μνήμης και της επιβολής διαφόρων αρνητικών εσωτερικών καταστάσεων (κατάθλιψη, απιστία, θλίψη κ.λπ.).
Η δαιμονική επίθεση (vessazione) – η δράση του δαίμονα που στοχεύει να επιτεθεί στον άνθρωπο και να τον βασανίσει σωματικά· ωστόσο, ο δαίμονας, προκαλώντας πόνο στο σώμα, δεν το κατέχει – το σώμα του ανθρώπου παραμένει υπό τον έλεγχο του νου και της βούλησής του.
Η δαιμονική μόλυνση (infestazione) – είναι η εξαιρετική δαιμονική δραστηριότητα, το αντικείμενο της οποίας είναι οι τόποι ή τα πράγματα (συμπεριλαμβανομένων των ζώων) που χρησιμοποιεί ο άνθρωπος. Αν στις περιπτώσεις κατοχής, επιβολής ή επίθεσης το κακό πνεύμα επιτίθεται άμεσα στον άνθρωπο, τότε κατά τη διάρκεια της μόλυνσης επιτίθεται σε αυτόν, προκαλώντας βλάβη στα πράγματα που εξυπηρετούν τον άνθρωπο», αναφέρεται στο κείμενο.
Προηγουμένως, η Ένωση Ορθόδοξων Δημοσιογράφων (СПЖ) έγραψε ότι στο Ιβάνο-Φρανκίβσκ οι Ουνίτες και η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας (ΠЦУ) προσευχήθηκαν για την ανάπαυση του Στεπάν Μπαντέρα.
