Ο Κουράεφ είπε ότι δεν είναι υποχρεωμένος να θεωρεί μέλη OCU σχισματικούς
Ο Αντρέι Κουράεφ συνέκρινε τα γεγονότα γύρω από τον Τόμο της OCU το 2018 με τη χορήγηση αυτοκεφαλίας στη ΡΟΕ τον 16ο αιώνα.
Ο πρωτοδιάκονος Αντρέι Κουράεφ, απαγορευμένος σε ιερουργία, είπε σε συνέντευξή του στον Αντόν Κρασόφσκι στο youtube κανάλι «Αντίθετα» ότι δεν ήταν υποχρεωμένος να θεωρήσει την OCU εχθρούς, αιρετικούς και σχισματικούς.
Ο Κουράεφ υπενθύμισε την ιστορία της Ρωσικής Εκκλησίας του 15ου αιώνα, όταν, λόγω της ουνίας της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης με τη Ρώμη, στη Μόσχα δε δέχτηκαν τον Ουνίτη Μητροπολίτη Ισίδωρο απεσταλμένο από την Κωνσταντινούπολη και ανεξάρτητα εξέλεξαν τον Μητροπολίτη Ιωνά. Ο κληρικός της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας πιστεύει ότι η προκύπτουσα ρήξη των Εκκλησιών της Μόσχας και της Κωνσταντινούπολης, η οποία διήρκεσε περισσότερα από 140 χρόνια, μπορεί να συγκριθεί με το ουκρανικό σχίσμα. Σύμφωνα με τον Κουράεφ, η κατάσταση όταν η Ρωσική Εκκλησία έλαβε το καθεστώς της πατριαρχίας το 1589 επαναλαμβάνει τη νομιμοποίηση του ουκρανικού σχίσματος από το Φανάρι.
«Για 100 χρόνια οι Έλληνες υπομείνανε το σχίσμα και έπειτα βρήκαν έναν λόγο να το συγχωρήσουν. Και μετά βρήκαν τρόπο, ακόμη πριν από το Πατριαρχείο το 1560, να πουν ότι, δήθεν, δεν είδαμε τίποτα, σας θεωρούμε όπως και πριν τέκνα μας. Αυτό φυσικά είναι υποκρισία. Αλλά γιατί το λέω αυτό; Οι Έλληνες έκαναν ακριβώς το ίδιο πράγμα με τους Ουκρανούς, με τον Φιλάρετο, μπροστά στα μάτια μας πριν από δύο χρόνια», είπε ο Κουράεφ.
«Αυτό σημαίνει ότι έχω λιγότερους εχθρούς, όπως δίδαξε το Πατριαρχείο της Μόσχας. Ότι όταν βλέπω την OCU, δεν είμαι υποχρεωμένος να τους θεωρώ εχθρούς, αιρετικούς, σχισματικούς», πρόσθεσε ο απαγορευμένος πρωτοδιάκονος.
Νωρίτερα ο ομιλητής της OCU Ιβάν (Ευστράτιος) Ζοριά μίλησε για τη συνάντησή του με τον Κουράεφ στον καθεδρικό ναό Αρχαγγέλου Μιχαήλ στο Κίεβο, όταν ακόμα άνηκε στο Πατριαρχείο Κιέβου (UOC-KP). Σύμφωνα με τον Ζοριά, ο Κουράεφ «στεκόταν προκλητικά σαν πυλώνας και δεν αντιδρούσε με κανέναν τρόπο, δεν έκανε σταυρούς, υποκλίσεις. Δηλαδή, δεν αντιδρούσε καθόλου στην λειτουργία. Και έπειτα σε ένα από τα βιβλία του έγραψε την εντύπωσή του, ότι ένιωσε κάποιο είδος δαιμονικής παρουσίας ότι οι τοιχογραφίες της Μονής Αρχαγγέλου Μιχαήλ ήταν "άγιοι με ναρκωμένα μάτια" και ότι σχεδόν αναγκάστηκε να δραπετεύσει από τον καθεδρικό ναό του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, λες από το τόπο "της δαιμονική παρουσία"».
