Η Ορθόδοξη Εκκλησία γιορτάζει την Υπαπαντή του Κυρίου
Η υπαπαντή μεταφράζεται από τα ελληνικά ως «συνάντηση» και σημαίνει τη συνάντηση της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης.
Στις 2 Φεβρουαρίου (15 Φεβρουαρίου με το νέο ημερολόγιο) η Ορθόδοξη Εκκλησία γιορτάζει την Υπαπαντή του Κυρίου, τη δωδέκατη αμετάβλητη εορτή.
Σύμφωνα με το Νόμο του Μωυσή, την τεσσαρακοστή ημέρα μετά τη γέννηση αγοριού, οι γονείς πρέπει να φέρουν το μωρό στο Ναό της Ιερουσαλήμ για να το αφιερώσουν στον Κύριο. Το κατά τον Λουκά Ευαγγέλιο (Λουκ. 2:22–40) λέει ότι την τεσσαρακοστή ημέρα μετά τη Γέννηση του Χριστού, η Παναγία με τον δίκαιο Ιωσήφ ήρθε από τη Βηθλεέμ στο Ναό της Ιερουσαλήμ, φέρνοντας το σαράντα ημερών Μωρό Ιησού. Για τη θυσία εξαγνισμού επιλέχθηκαν δύο περιστέρια.
Στο Ναό των Ιεροσολύμων τους Αγίους Ιωακείμ και Άννα, μαζί με το Βρέφος Χριστό, συνάντησε ο δίκαιος Συμεών ο Θεολήπτης. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του βασιλιά Πτολεμαίου της Φιλαδέλφειας της Αιγύπτου, αυτός ο Συμεών επιλέχθηκε ως ένας από τους διάσημους Εβδομήκοντα στους οποίους ανατέθηκε το έργο της μετάφρασης της Βίβλου από τα εβραϊκά στα ελληνικά. Ο Συμεών έκανε το έργο του με επιμέλεια, αλλά όταν μετέφρασε τον προφήτη Ησαΐα και έφτασε στην προφητεία, «Ιδού, παρθένος θα συλλάβει και θα γεννήσει γιο», για να το μεταφράσει στα ελληνικά. Όμως εκείνη τη στιγμή του εμφανίστηκε ένας άγγελος του Θεού και τον απέκρυψε από την πρόθεσή του, εξηγώντας του ότι η προφητεία ήταν αληθινή και ότι όσα γράφτηκαν ήταν αληθινά. Και ότι είναι αλήθεια και σωστό, ο αγγελιοφόρος του Θεού του είπε ότι θα πειστεί για τον εαυτό του, γιατί με το θέλημα του Θεού δεν θα πέθαινε μέχρι να δει τον Μεσσία να γεννιέται από κορίτσι.
Ο Συμεών έζησε περίπου 300 χρόνια και όταν η Παναγία έφερε το Βρέφος Ιησού στο Ναό της Ιερουσαλήμ, ο Άγιος Συμεών, οδηγούμενος από το Άγιο Πνεύμα, ήρθε στο ναό και το Άγιο Πνεύμα του αποκάλυψε ότι το Θείο Βρέφος, Το οποίο κρατούσε η Υπεραγία, ήταν ο αναμενόμενος Μεσσίας, ο Σωτήρας του κόσμου.
Ο Συμεών πήρε το Βρέφος Χριστό στην αγκαλιά του και είπε τα λόγια: «Nῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ῥῆμά σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου, ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν, φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου ᾿Ισραήλ».
Ο γέροντας ευλόγησε την Αγνή Παρθένο και Δίκαιο Ιωσήφ και, γυρίζοντας προς τη Παναγία, είπε: «Ιδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον καὶ σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ῥομφαία, ὅπως ἂν ἀποκαλυφθῶσιν ἐκ πολλῶν καρδιῶν διαλογισμοί» (Λουκ 2:34–35).
Αρχικά, η εορτή της Υπαπαντής εορταζόταν ως η ημέρα συμπλήρωσης του 40ήμερου κύκλου μετά την εορτή των Θεοφανείων, αλλά μετά τη Σύνοδο της Χαλκηδόνας το 451 καθιερώθηκε ως αυτοτελής εορτή.