Τι σημαίνει «να πάρεις τον σταυρό σου»;
Γιατί η ετοιμότητα να υποφέρεις δεν είναι αρκετή; Αναλύουμε τη διαφορά μεταξύ φαινομενικής ταπεινοφροσύνης και πραγματικής επιθυμίας να υποφέρεις.
Με το πρώτο μέρος του υλικού μπορείτε να εξοικειωθείτε εδώ
```html
Και αλήθεια, πόσο καλό είναι για έναν χριστιανό, με καλή διάθεση, να δέχεται με ειρήνη όλα όσα του συμβαίνουν: όλα τα γεγονότα της ζωής, τις εξωτερικές συνθήκες, τις δυσκολίες από τους πλησίον, τις θλίψεις, τις ασθένειες και ακόμη και τον ίδιο τον θάνατο.
Συχνά, ο μοναδικός και αμετάβλητος βοηθός σε μια τέτοια ευλογημένη κατάσταση είναι η σταθερή του εμπιστοσύνη στην Πρόνοια του Θεού, που φροντίζει εξίσου για κάθε χορταράκι και για την Εκκλησία του Θεού, που έχει την υπόσχεση ότι οι πύλες του Άδη δεν θα την υπερνικήσουν.
Τίποτα στον κόσμο δεν συμβαίνει χωρίς τη θέληση του Θεού. Και οι συμφορές που επιτρέπει Εκείνος εύκολα μετατρέπονται σε αγαθά για τα πράα και ταπεινά παιδιά του Θεού, «ότι στους αγαπώντες τον Θεό, στους κλητούς κατά την πρόθεσή Του, όλα συνεργούν προς το αγαθό» (Ρωμ. 8:28).
Αλλά, για να μην μας εξαπατήσει η φιλαυτία με τη δυνατότητα εύκολης νίκης, ας θυμηθούμε: η προϋπόθεση αυτής της νίκης είναι η ανάληψη και η μεταφορά του σταυρού μας πίσω από τον Κύριο.
Συνειδητή, εκούσια, μέχρι την απόφαση να θυσιάσουμε τη ζωή μας για την Πίστη – σε αυτό αναφέρονται τα λόγια της Βασίλισσας των Ουρανών: «Θέλω να υποφέρω».
Ετοιμότητα ή επιθυμία;
Αλλά τι ακριβώς απαιτείται από εμάς: η επιθυμία να υποφέρουμε ή η ετοιμότητα να υποφέρουμε;
Ας υποθέσουμε ότι απαιτείται μόνο ετοιμότητα, και έτσι ο άνθρωπος ταπεινώνει τον εαυτό του στις σκέψεις με τη συμφωνία να υποφέρει. Αλλά πώς θα συμπεριφερθεί όταν αυτή η ταπείνωση του υποβληθεί σε σοβαρή δοκιμασία;
Ας θυμηθούμε τον ευαγγελικό νέο, που φαινόταν έτοιμος για όλα για τη Βασιλεία του Θεού. «Ο Ιησούς του είπε: αν θέλεις να είσαι τέλειος, πήγαινε, πούλησε την περιουσία σου και μοίρασε στους φτωχούς· και θα έχεις θησαυρό στον ουρανό· και έλα και ακολούθησέ με – ο νέος έφυγε με λύπη, γιατί είχε μεγάλη περιουσία» (Ματθ. 19:21-22).
Η αποφασιστικότητα αποδείχθηκε ανεπαρκής. Τώρα, για να ζήσει περαιτέρω, θα πρέπει είτε να πάει στους Φαρισαίους, που θα τον ηρεμήσουν γρήγορα, είτε να επιστρέψει με κάποιο τρόπο στον Χριστό. Αλλά πώς, αν ο Χριστός του έχει ήδη δώσει εντολή, και αυτός δεν θέλει να την εκτελέσει;
Η εντολή είναι: «αρνήσου τον εαυτό σου, και πάρε τον σταυρό σου, και ακολούθησέ με» (Μαρκ. 8:34).
Πάρε τον σταυρό – με άλλα λόγια μπορεί να ειπωθεί: αποδέξου το πάθος. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει μόνο με την ετοιμότητα, αν δεν μπορείς να περάσεις στην επιθυμία.
Η φαινομενική ετοιμότητα και η ανικανότητα να επιθυμείς θα ωθήσουν τον άνθρωπο να ξεγλιστρήσει, θα τον ωθήσουν να αναζητήσει εναλλακτικές και συμβιβασμούς. Στην εποχή μας, στο έδαφος των εκκλησιαστικών πειρασμών, οι έξυπνοι άνθρωποι αμέσως επινοούν τον εκσυγχρονισμό, τον οικουμενισμό κ.λπ.
«Πηγαίνω στη Ρώμη, για να σταυρωθώ ξανά»
Πώς γίνεται, λοιπόν, το ιερατείο της διωκόμενης Εκκλησίας, που φροντίζει για τη διατήρηση της εκκλησιαστικής περιουσίας από την καταστροφή, η Μητέρα του Θεού δεν τους διατάζει τίποτα άλλο, παρά μόνο θέτει τον εαυτό της ως παράδειγμα: «Θέλω να υποφέρω»;
Πρέπει να υποθέσουμε ότι με δύο λέξεις η Βασίλισσα των Ουρανών είπε ακριβώς αυτό που έπρεπε. Ο Απόστολος Πέτρος είπε το ίδιο λίγο πιο εκτενώς: «Διότι αυτό είναι ευάρεστο στον Θεό, αν κάποιος, σκεπτόμενος τον Θεό, υπομένει θλίψεις, υποφέροντας άδικα. <…> Διότι σε αυτό έχετε κληθεί, επειδή και ο Χριστός υπέφερε για εμάς, αφήνοντάς μας παράδειγμα, για να ακολουθήσουμε τα ίχνη Του» (1 Πέτ. 2:19-21).
Ας θυμηθούμε την ιστορία: ο άγιος απόστολος Πέτρος βρισκόταν στη Ρώμη, όταν ο Νέρων άρχισε τον διωγμό των χριστιανών. Οι μαθητές τον έπεισαν να εγκαταλείψει τη Ρώμη. Βγαίνοντας από την πόλη, στον αρχαίο δρόμο της Αππίας, ο απόστολος συνάντησε τον Ιησού Χριστό. Στην ερώτηση «Πού πηγαίνεις, Κύριε;» («Κάμο γκρεντέσι, Κύριε;»), ο Σωτήρας είπε: «Πηγαίνω στη Ρώμη, για να σταυρωθώ ξανά».
Όπως βλέπουμε, ο Κύριος σε μια κατάσταση παρόμοια με τη δική μας, δεν είπε περισσότερα από όσα είπε η Μητέρα του Θεού.
Σε αυτά τα λόγια – το πνεύμα του Ευαγγελίου.
Ο Πέτρος δεν χρειαζόταν περιττά λόγια για να επιστρέψει στη Ρώμη και να ανέβει στον σταυρό – ο Πέτρος ήξερε για ποιο λόγο δίνει τη ζωή του.
Σωτηρία των ιερών ή σωτηρία της ψυχής;
Σε τι πρέπει να κατευθυνθεί η δραστηριότητά μας κατά τη διάρκεια των διωγμών: στην απόκτηση του χριστιανικού μας καλέσματος ή στη διατήρηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, για την οποία ο Κύριος δεν έδωσε καμία εντολή; Μήπως ο Θεός επιτρέπει κατά καιρούς να λεηλατείται, επειδή, ανησυχώντας για το εξωτερικό, ξεχνάμε το έργο του καλέσματός μας;
Αγωνιζόμενοι να διατηρήσουμε τις εκκλησιαστικές αξίες, μπορούμε επίσης να υποφέρουμε νόμιμα.
Μόνο στο κύριο πρέπει να παραμείνουμε πιστοί: στα δόγματα της πίστης και στην αφοσίωση στη Μητέρα Εκκλησία.
Ζηλεύοντας για τους ναούς του Θεού, δεν πρέπει να διαφωνούμε στο πνεύμα με την προσευχή &la
