Απόστολος της αγάπης: τι μας διδάσκει ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος;

Μιλώντας για τους αγίους, συχνά δίνουμε προσοχή στην εγγύτητά τους με το ευαγγελικό ιδεώδες. Αλλά η ζωή του αποστόλου Ιωάννη του Θεολόγου, που έλαβε τον τίτλο «Απόστολος της αγάπης», έγινε το πιο εύγλωττο Ευαγγέλιο για τους συγχρόνους του.

Όλα όσα έλεγε και έκανε ήταν μια πειστική κήρυξη της χριστιανικής Αλήθειας.

Έμαθε τα κύρια χαρακτηριστικά του αληθινού μαθητή του Χριστού: ήξερε να ακούει, να θεωρεί και να αγαπά.

Ακούων και θεωρών

Η πορεία του αποστόλου Ιωάννη ξεκίνησε με την ακρόαση. Ακούγοντας την κλήση του Σωτήρα στην ακτή της λίμνης Γεννησαρέτ, άφησε αμέσως την αλιεία και μαζί με τον αδελφό του Ιάκωβο ακολούθησε τον Θεϊκό Διδάσκαλο. Άκουγε κάθε Του λέξη, κάθε Του διδασκαλία, κάθε Του παραβολή. Στην ομιλία του Χριστού δεν υπήρχε τίποτα ασήμαντο γι' αυτόν. Εμπιστευόταν πλήρως σε Αυτόν και χωρίς ίχνος αμφιβολίας πίστευε ότι Αυτός ήταν ο υποσχεμένος Μεσσίας.

Για αυτήν την πίστη και την καθαρότητα της καρδιάς, ο Κύριος τον έκανε όχι μόνο ακροατή, αλλά και θεατή της Δόξας Του.

Μαζί με τον Πέτρο και τον Ιάκωβο, ο Ιωάννης έγινε μάρτυρας της θαυμαστής Μεταμόρφωσης στο όρος Θαβώρ. Ήταν κοντά στον Διδάσκαλο κατά την μοναχική Του προσευχή στον Κήπο της Γεθσημανής, λίγα λεπτά πριν από τη σύλληψη.

Τέλος, αυτός, ο αγαπημένος μαθητής, στο Μυστικό Δείπνο αναπαυόταν στο στήθος του Σωτήρα, ακούγοντας με ιδιαίτερη προσοχή την τελευταία εντολή για τη Θεία Κοινωνία και μέχρι το τέλος δεν πίστευε ότι ένας από τους αποστόλους θα γινόταν προδότης.

Κήρυκας της Θείας Αγάπης

Αλλά το κύριο χαρακτηριστικό του πρώτου θεολόγου, φυσικά, ήταν η αγάπη.

Είναι αδύνατο να είσαι χριστιανός, και ακόμη περισσότερο θεολόγος, χωρίς να μπορείς να αγαπάς.

Ακούγοντας τον Λόγο του Κυρίου, ο αληθινά πιστός άνθρωπος πάντα γεμίζει την ψυχή του με αγάπη. «Ο Θεός είναι αγάπη, και ο μένων εν τη αγάπη, εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ» (1 Ιω. 4:16) – αυτή η ακριβής περιγραφή της κύριας ιδιότητας του Θεού ανήκει στην πένα του αποστόλου Ιωάννη.

Η δική του αγάπη προς τον Χριστό έγινε τόσο τέλεια, που δεν φοβήθηκε τις διώξεις και ήταν ο μόνος από τους αποστόλους που στάθηκε δίπλα στον σταυρωμένο Διδάσκαλο. Σε απάντηση σε αυτήν την απεριόριστη αφοσίωση, ο Σωτήρας τον ανταμείβει πλουσιοπάροχα, εμπιστευόμενος του την φροντίδα της θλιμμένης Μητέρας Του.

Όλη η περαιτέρω ευαγγελική κήρυξη του αποστόλου Ιωάννη βασίστηκε στην αγάπη προς τον Θεό και τον άνθρωπο, όποιος κι αν ήταν: άγιος δίκαιος ή πεσμένος αμαρτωλός.

Στην καρδιά του υπήρχε χώρος για κάθε άνθρωπο που χρειαζόταν βοήθεια και καθοδήγηση. Για τον απόστολο ήταν πολύτιμη κάθε ανθρώπινη ψυχή. Ο Άγιος Κλήμης Αλεξανδρείας διηγείται πώς κάποτε ο απόστολος έφερε στην πίστη έναν νεαρό και τον ανέθεσε στον τοπικό επίσκοπο. Αλλά ο αρχιερέας αντιμετώπισε την ανάθεση με αμέλεια, και ο νεαρός έγινε μέθυσος, κλέφτης και αρχηγός συμμορίας ληστών.

Όταν ο Θεολόγος επέστρεψε, πήγε να αναζητήσει τον χαμένο. Βρίσκοντας στα βουνά το λημέρι των ληστών, είδε τον νεαρό, ο οποίος, αναγνωρίζοντας τον δάσκαλο, άρχισε να τρέχει. Παρά τα γηρατειά του, ο Ιωάννης έτρεξε πίσω του φωνάζοντας: «Γιε μου! Γιατί τρέχεις μακριά από μένα, τον πατέρα σου; Μην απελπίζεσαι, υπάρχει ακόμα ελπίδα για σωτηρία. Θα απαντήσω για σένα στον Χριστό!» Αυτά τα λόγια αγάπης βρήκαν απήχηση στην ψυχή του πεσμένου αμαρτωλού. Ο νεαρός σταμάτησε και έπεσε στα πόδια του αποστόλου με μετάνοια, και εκείνος με πατρική αγάπη τον έφερε πίσω στην Εκκλησία, «χαίροντας που βρήκε το χαμένο πρόβατο».

Εξαντλούμενη αρετή και η απάντησή μας

Δυστυχώς, σήμερα η αγάπη έχει γίνει μια εξαντλούμενη αρετή. Υπό αυτήν κατανοούν πολλά, αλλά όχι αυτό που εννοούσε ο Χριστός και ο πιστός Του μαθητής. Υπό την αγάπη εννοούν έντονα συναισθήματα, ερωτική έλξη ή μόνο σαρκική επιθυμία. Αλλά αυτό είναι μάλλον υποκατάστατο, και όχι αγάπη με την αληθινή έννοια της λέξης.

Σε τι συνίσταται η αληθινή αγάπη;

«Μεγαλύτερη αγάπη δεν έχει κανείς από αυτήν, να βάλει την ψυχή του για τους φίλους του» (Ιω. 15:13), – μας μεταφέρει τα λόγια του Χριστού ο απόστολος Ιωάννης.

Δεν καλεί όλους να πεθάνουν απαραίτητα για τη σωτηρία των άλλων. Αλλά μας διδάσκει να αντιμετωπίζουμε ο ένας τον άλλον με συμπόνια, θυσιάζοντας χρόνο, δυνάμεις και προσωπική άνεση για την ενεργή βοήθεια στους πλησίον.

Ας προσπαθήσουμε πάντα να ακολουθούμε αυτήν την εντολή. Να πλησιάσουμε τον Θεό και να φέρουμε άλλους σε Αυτόν μπορούμε μόνο όταν μάθουμε να αγαπάμε. Να αγαπάμε τόσο ανιδιοτελώς, όπως αγαπούσε ο απόστολος Ιωάννης και όπως μας διέταξε ο Χριστός, λέγοντας: «Από αυτό θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές Μου, αν έχετε αγάπη μεταξύ σας» (Ιω. 13:35).