Ανάσταση των νεκρών και σήψη της ψυχής: τι μας λέει το θαύμα του Χριστού;
Διαβάζοντας στο Ευαγγέλιο για την ανάσταση του γιου της χήρας της Ναΐν, ερχόμαστε αντιμέτωποι με ένα γεγονός που αλλάζει την κατανόησή μας για όλη τη δομή του κόσμου και μας κάνει να σκεφτούμε την κατάσταση της δικής μας ψυχής.
Όταν ένας άνθρωπος πεθαίνει, στον οργανισμό του ξεκινούν μη αναστρέψιμες αντιδράσεις. Τα αγγεία καταστρέφονται, οι μικροοργανισμοί εξαπλώνονται ανεμπόδιστα στο σώμα, διεισδύοντας στο ήπαρ, την καρδιά, τον εγκέφαλο. Συμβαίνει μοριακή αποσύνθεση, καταστρέφονται οι νευρωνικές συνδέσεις που αποθηκεύουν τη μνήμη και τις πληροφορίες για την προσωπικότητα. Από ιατρική άποψη, είναι αδύνατο να αναστηθεί ένας άνθρωπος ως προσωπικότητα ακόμη και λίγες ώρες μετά τον θάνατο.
Και φανταστείτε, πώς σε αυτόν τον οργανισμό που σφύζει από χημικές αντιδράσεις πλησιάζει ο Χριστός και λέει: «Νεανίσκε! Σου λέω, σήκω!»
Και εκείνος σηκώνεται και αρχίζει να μιλάει… Τι συμβαίνει εκείνη τη στιγμή; Τα κύτταρα συγκεντρώθηκαν αμέσως σε ένα ενιαίο σύνολο; Τα βακτήρια επέστρεψαν από το ήπαρ και τον εγκέφαλο πίσω στο έντερο; Πιθανότατα, συνέβη κάτι εντελώς διαφορετικό. Δεν μπορούμε καν να φανταστούμε περίπου τι πρέπει να συμβεί για να αναγκάσουμε έναν νεκρό οργανισμό να επαναλάβει τις λειτουργίες του, και η σκέψη και η αυτοσυνείδηση να γίνουν πλήρεις.
Σήψη της ψυχής: αόρατη αποσύνθεση
Τώρα έχουν εμφανιστεί πολλές δημοσιεύσεις που λένε ότι η πραγματικότητα που μας περιβάλλει δεν είναι καθόλου όπως την περιγράφουν τα σχολικά βιβλία. Εκτός από τους μελετημένους νόμους, υπάρχουν και άλλοι, για τους οποίους δεν γνωρίζουμε τίποτα. Ο πνευματικός κόσμος διαφέρει από τον υλικό πολύ περισσότερο από τη βλάστηση της ερήμου από τα πολυποίκιλα αλπικά λιβάδια.
Αλλά η ψυχή μας, που θα έπρεπε ήδη εδώ, στον υλικό κόσμο, να ζει με όλη την ποικιλία του πνευματικού κόσμου, είναι νεκρή.
Ζει με τα αντανακλαστικά και τα ενδιαφέροντα του ζωικού κόσμου. Έχουμε γίνει σαν μια ματριόσκα, όπου μέσα στο μελλοντικό πτώμα ζει μια νεκρή ψυχή.
Πόσο αποκρουστικό είναι να βλέπεις ένα αποσυντιθέμενο πτώμα. Η σήψη, η μυρωδιά της αποσύνθεσης - αυτό το θέαμα δεν είναι για τους αδύναμους. Αλλά πώς φαίνεται η ανθρώπινη ψυχή, στην οποία συμβαίνουν παρόμοιες διαδικασίες αποσύνθεσης; Αν κάποιος νομίζει ότι αυτό το θέαμα είναι λιγότερο αποκρουστικό, κάνει μεγάλο λάθος.
Οι άγιοι πατέρες λένε ότι τα πεσμένα πνεύματα φαίνονται τόσο τρομακτικά, που ένας άνθρωπος θα μπορούσε να πεθάνει από φόβο μόνο με την όψη τους. Ενώ οι άγγελοι του Θεού έχουν ευγενική και όμορφη εμφάνιση. Αλλά έτσι φαίνονταν κάποτε και οι δαίμονες. Η τωρινή τους εμφάνιση είναι η εικόνα του τι συνέβη με την ουσία τους.
Αυτή η μεταμόρφωση είναι πανομοιότυπη με αυτό που συμβαίνει με την ψυχή του ανθρώπου που ζει με πάθη. Το σώμα του μπορεί να είναι ακόμη και όμορφο, αλλά η ψυχή που βρίσκεται μέσα προκαλεί μόνο αποστροφή.
Τα πάθη είναι πολύ χειρότερα από τα σήψη βακτήρια, και η δυσοσμία που αναδύεται από την ψυχή που έχει καταστραφεί από τις αμαρτίες είναι χειρότερη από τις πιο αποκρουστικές μυρωδιές.
Πνευματική επιδημία και πώς να σωθούμε
Στις βιογραφίες των αγίων υπάρχουν πολλές μαρτυρίες για το πώς ο φύλακας άγγελος δεν μπορούσε να πλησιάσει έναν άνθρωπο λόγω της δυσοσμίας που προερχόταν από την ψυχή του. Αλλά οι δαίμονες, σαν μύγες που τρέφονται με πτώματα, περιβάλλουν μια τέτοια ψυχή, αφήνοντας σε αυτήν τις προνύμφες τους. Καθώς αναπτύσσονται, αυτές οι προνύμφες προσελκύουν πιο ισχυρούς δαίμονες-νεκροφάγους, που αγαπούν να απολαμβάνουν τους υγροποιημένους ιστούς της αποσυντιθέμενης ψυχής. Έτσι, η αποσυντιθέμενη ψυχή γίνεται εστία πνευματικής μόλυνσης.
Τα γεγονότα που συμβαίνουν στον σύγχρονο κόσμο λειτουργούν ως ισχυρός καταλύτης για τη διάδοση αυτής της μόλυνσης.
Υπάρχει μια πρωτοφανής σε κλίμακα δαιμονοποίηση ολόκληρης της παγκόσμιας κοινότητας. Τα μέσα ενημέρωσης είναι συνδεδεμένα με κάθε αυτί για να εισάγουν στις ανθρώπινες ψυχές παθογόνα διαβολικά βακτήρια. Ο καθένας από εμάς είναι ήδη φορέας αυτών των δαιμονικών προνυμφών. Η διαφορά μεταξύ μας είναι μόνο στην ανοσία. Όσοι την έχουν, αντιστέκονται στον πολλαπλασιασμό τους, ενώ όσοι δεν την έχουν, προσβάλλονται πολύ γρήγορα.
Τι πρέπει να κάνουμε και πώς να σωθούμε; Πρώτον, να σταματήσουμε να κλαίμε για άλλα πτώματα, όταν το δικό μας μυρίζει στο σπίτι. Δεύτερον, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι οι ψυχές μας είναι ήδη νεκρές, ό,τι κι αν φανταζόμαστε για τον εαυτό μας.
Η ζωή της ψυχής καθορίζεται μόνο από ένα πράγμα - την άμεση σύνδεσή της με την Πηγή της ζωής, τον Θεό.
Αυτή η σύνδεση, με τη σειρά της, αποκαλύπτεται με την παρουσία της χάρης στην ψυχή. Αν δεν νιώθουμε τη χάρη μέσα μας, αυτό σημαίνει μόνο ένα πράγμα - είμαστε νεκροί και δεν μπορούμε να τραβήξουμε τον εαυτό μας από τον τάφο μας.
Μένει μόνο ένα πράγμα - ταπείνωση, κλάμα και ελπίδα ότι με την ψυχή μας θα συμβεί το ίδιο που συνέβη με τον γιο της χήρας της Ναΐν. Αυτή είναι η ψυχή μας που μεταφέρεται για να πεταχτεί στη φωτιά της κοιλάδας της Γεέννας. Μία ελπίδα έχουμε - η Μητέρα του Θεού, που με το κλάμα της θα ξυπνήσει τη συμπόνια του Θεϊκού Υιού της. Συμπόνια όχι προς εμάς, γιατί λόγω των αμαρτιών μας δεν αξίζουμε καμία συμπόνια, αλλά συμπόνια προς τα δάκρυα της Πανάγιας Μητέρας Του, που θρηνεί για τις ψυχές μας, γιατί είμαστε επίσης και δικά Της παιδιά. Και έχουμε ακόμα την ελπίδα στις προσευχές των αγίων, που μαζί με τη Θεοτόκο περιβάλλουν τον τάφο της νεκρής μας ψυχής. Βλέποντας αυτήν την πομπή, ίσως και στη δική μας ψυχή ο Σωτήρας να πει: «Σου λέω, σήκω! Σήκω από το κρεβάτι του αιώνιου θανάτου, μπες στη ζωή που έχει ετοιμαστεί για τους δίκαιους, για τα δάκρυα της Πανάγιας Μητέρας Μ
