Ανάσταση του Λόγου: φθινοπωρινή γιορτή πασχαλινής χαράς

```html

Η ιστορία της εμφάνισης αυτής της εορτής είναι πολύ αξιοσημείωτη για εμάς, τους χριστιανούς του 21ου αιώνα. Περίπου 40 χρόνια μετά την Ανάληψη του Κυρίου, συνέβη η προφητευμένη από Αυτόν καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Ο Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος Φλάβιος μας άφησε μια τρομακτική αφήγηση για το πώς το 70 μ.Χ. ο Ρωμαίος στρατηγός (και αργότερα αυτοκράτορας) Τίτος, καταστέλλοντας την Ιουδαϊκή εξέγερση, κατέστρεψε την Αγία Πόλη και κατέστρεψε τον Ναό της Ιερουσαλήμ, κλονίζοντας το πνευματικό θεμέλιο του εκλεκτού λαού του Θεού.

Από την ερήμωση στην αναγέννηση

Η σταύρωση του Χριστού δεν πέρασε απαρατήρητη για τους αντιπάλους της πίστης. Μετά τη δεύτερη εξέγερση των Ιουδαίων, ήδη υπό τον αυτοκράτορα Αδριανό το 135 μ.Χ., στη θέση της κατεστραμμένης Ιερουσαλήμ ιδρύθηκε μια νέα ρωμαϊκή πόλη, η Αιλία Καπιτωλίνα, στην οποία απαγορεύτηκε η είσοδος στους Ιουδαίους. Οι χριστιανικές ιερότητες σκόπιμα βεβηλώθηκαν και έγιναν κέντρο παγανιστικής λατρείας. Στον Γολγοθά - τον τόπο της σταύρωσης του Κυρίου - ανεγέρθηκε ναός προς τιμήν της θεάς Αφροδίτης, και πάνω από τον Τάφο του Κυρίου - ένα ιερό του Δία. Εκεί όπου χύθηκε το καθαρό Αίμα του Σωτήρα, τώρα τελούνταν ακολασίες και προσφέρονταν θυσίες στα είδωλα. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς ζούσαν τότε οι χριστιανοί, οι οποίοι, βλέποντας αυτήν την βεβήλωση, συνέχιζαν να προσεύχονται στον έναν Θεό-Σωτήρα. Κατά τη διάρκεια της γενικής ανομίας, διατηρούσαν στην καρδιά τους την πίστη ότι αυτή η τρομερή δοκιμασία αργά ή γρήγορα θα τελειώσει.

Ο Κύριος ικανοποίησε τη πνευματική δίψα των πιστών παιδιών Του. Στον βυζαντινό θρόνο ανήλθε ο ισαπόστολος αυτοκράτορας Κωνσταντίνος. Η ευσεβής μητέρα του - η αγία βασίλισσα Ελένη, όντας ήδη σε προχωρημένη ηλικία, ξεκίνησε ένα προσκύνημα και έθεσε ως στόχο την αναγέννηση των κατεστραμμένων χριστιανικών ιερών.

Με πρωτοβουλία της πραγματοποιήθηκαν ανασκαφές, κατά τις οποίες με θαυματουργό τρόπο βρέθηκε ο Ζωοποιός Σταυρός του Κυρίου, καθώς και ο Τάφος του Κυρίου και ο τόπος του Γολγοθά. Τότε η αγία Ελένη ξεκίνησε την κατασκευή ενός μεγαλοπρεπούς ναού στο σημείο της σταύρωσης, της ταφής και της θαυματουργής Ανάστασης του Ιησού Χριστού.

Η κατασκευή διήρκεσε 10 χρόνια υπό την καθοδήγηση των καλύτερων αρχιτεκτόνων της αυτοκρατορίας. Και έτσι, στις 13 Σεπτεμβρίου (παλαιό ημερολόγιο) του 335 μ.Χ. πραγματοποιήθηκε η τελετή ανακαίνισης (αγιασμού) του ναού, που έγινε πραγματικά ένα παγκόσμιο γεγονός. Στην εορτή αυτή συγκεντρώθηκαν πολλοί πατέρες της πρόσφατης Πρώτης Οικουμενικής Συνόδου. Παρευρέθηκαν ιεράρχες από τη Βιθυνία, τη Θράκη, την Κιλικία, την Καππαδοκία, τη Συρία, τη Μεσοποταμία, τη Φοινίκη, την Αραβία, την Παλαιστίνη και την Αίγυπτο με πλήθος πιστών. Δεν ήταν απλώς μια γιορτή, αλλά μια ορατή θριαμβευτική νίκη της Εκκλησίας, η οποία μετά από τρεις αιώνες διωγμών τελικά απέκτησε ελευθερία.

Πνευματική σημασία της εορτής σήμερα

Αυτή η πολυαναμενόμενη για τους χριστιανούς εορτή δεν χάνει τη σημασία της και σήμερα. Μήπως δεν ζούμε τώρα σε μια εποχή νέου, εσωτερικού παγανισμού, σε μια εποχή ηθικής αποσύνθεσης της κοινωνίας;

Δυστυχώς, αλλά, ενώ βρισκόμαστε σε αφθονία τυπικής θρησκευτικής ελευθερίας, συχνά χάνουμε την πνευματική ελευθερία. Η επιδίωξη της ικανοποίησης της σάρκας, η λατρεία της άνεσης και του εγωισμού έχουν επισκιάσει στα μάτια μας την επιθυμία να υπηρετούμε τον Θεό και τον Νόμο Του.

Ως αποτέλεσμα, βλέπουμε ότι δίπλα σε ορθόδοξα μοναστήρια και ναούς οι νεοπαγανιστές χτίζουν τα ιερά τους, και στα νυχτερινά κλαμπ και στις οθόνες των smartphone πραγματοποιούνται προγράμματα, σε σύγκριση με τα οποία ο ανήθικος χορός της Σαλώμης φαίνεται σαν παιδικό παιχνίδι. Ο κόσμος ξαναχτίζει το ιερό της Αφροδίτης στον Γολγοθά της καρδιάς μας.

Αλλά μόλις ο κόσμος, βυθισμένος στα πάθη και τη ματαιότητα, διαπεραστεί από τον ήχο της καμπάνας, μόλις περάσουμε το κατώφλι του ναού, αμέσως γίνονται κατανοητά τα λόγια του γέροντα Παϊσίου του Αγιορείτη ότι τελικά η τελευταία λέξη στην κρίση της ανθρωπότητας θα ανήκει στον Θεό.

Η Εκκλησία, όπως και ο ανακαινισμένος ναός της Αναστάσεως, υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο, αποτελώντας αμετακίνητη μαρτυρία μιας άλλης πραγματικότητας, μιας άλλης Βασιλείας.

Τώρα το φθινόπωρο κιτρινίζει, η φύση μαραίνεται, προκαλώντας μελαγχολία και σκέψεις για τη φθαρτότητα όλων των γήινων πραγμάτων. Αλλά ο καθένας που μπήκε χθες το βράδυ ή σήμερα το πρωί στον ναό, απροσδόκητα για τον εαυτό του άγγιξε τη ζωοποιό πασχαλινή χαρά της άνοιξης.

Σύμφωνα με την καθιερωμένη παράδοση, αυτήν την ημέρα τελούνται λειτουργίες με πασχαλινή τάξη. Και αυτό δεν είναι τυχαίο, διότι η Ανακαίνιση του ναού της Αναστάσεως είναι άμεση συμμετοχή στη νίκη του Χριστού επί του θανάτου.

Ο αγιασμός του Οίκου του Θεού είναι προτύπωση της μελλοντικής ανακαίνισης όλης της δημιουργίας, όταν ο Θεός θα είναι «τα πάντα εν πάσι».

Γι' αυτό, ξεχνώντας όλες τις δυσκολίες της ζωής, αφήνοντας τη φθινοπωρινή μελαγχολία και τις κοσμικές φροντίδες, ας ανυψώσουμε την ψυχή μας στον Θεϊκό Θρόνο, ας συγχωρήσουμε ο ένας τον άλλον για όλες τις προσβολές και ας χαιρετήσουμε ξανά ο ένας τον άλλον με το αιώνια ζωντανό και χαρούμενο χαιρετισμό:

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!

```