Ο Έλληνας θεολόγος μίλησε για τις απροσδόκητες αποφάσεις σχετικά με τις εφέσεις στο Φανάρι
Έλληνας θεολόγος και πρεσβύτερος Αναστάσιος Γκοτσόπουλος
Πρωτοπρεσβύτερος Αναστάσιος Γκοτσόπουλος ανέλυσε την πρακτική εξέτασης εφέσεων από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και αποκάλυψε εκπληκτικές αντιφάσεις στις προσεγγίσεις σε διάφορες υποθέσεις.
Ο γνωστός Έλληνας θεολόγος και πρωτοπρεσβύτερος Αναστάσιος Γκοτσόπουλος δημοσίευσε στον ιστότοπο της СПЖ μια εκτενή μελέτη των εφέσεων που υποβλήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη από εκπροσώπους άλλων Εκκλησιών, όπου αποκάλυψε σοκαριστικές ασυμφωνίες στις αποφάσεις της Πατριαρχικής Συνόδου.
Ο ιερέας παραθέτει τρεις χαρακτηριστικές περιπτώσεις που δείχνουν την ασυνέπεια του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Η πρώτη αφορά έναν πρώην μητροπολίτη μιας μεγάλης επαρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο οποίος καταδικάστηκε από κοσμικό δικαστήριο σε 6 χρόνια φυλάκισης για υπεξαίρεση 56 εκατομμυρίων δραχμών από μοναστήρι και εμπλέκεται σε μη παραδοσιακές σχέσεις. Στους υπεράκτιους λογαριασμούς του βρέθηκαν πάνω από 1,5 εκατομμύρια ευρώ. Παρά ταύτα, η Πατριαρχική Σύνοδος τον αθώωσε τρεις φορές, ικανοποιώντας όλες τις εφέσεις και απαιτώντας από την Εκκλησία της Ελλάδος να διεξάγει τη «σωστή» διαδικασία δίκης. «Η Πατριαρχική Σύνοδος αγνόησε πλήρως την καταδικαστική απόφαση του ποινικού δικαστηρίου, την ύπαρξη τεράστιου ποσού σε υπεράκτιους λογαριασμούς και τον βαρύτατο σκανδαλισμό των πιστών», σημειώνει ο θεολόγος.
Η δεύτερη περίπτωση είναι ακόμα πιο παράδοξη. Το 2018, το Φανάρι αποδέχθηκε τις εφέσεις του αναθεματισμένου Φιλάρετου Ντενισένκο και του μη χειροτονημένου Μακαρίου Μαλέτιτς, «αποκαθιστώντας» τους στο αξίωμα. Ωστόσο, ο Μαλέτιτς δεν είχε ποτέ δικαστεί από εκκλησιαστικό δικαστήριο, καθώς δεν αναγνωριζόταν ως κανονικός επίσκοπος. «Πώς μπορεί να υποβληθεί έφεση σε ανύπαρκτη απόφαση; Πώς μπορεί να "αποκατασταθεί" στο αρχιερατικό αξίωμα κάποιος που δεν είχε ποτέ κανονική χειροτονία;» αναρωτιέται ο θεολόγος. Επίσης, υπογραμμίζει ότι ήδη το 1992 ο ίδιος ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος απέρριψε την πρώτη έφεση του Φιλάρετου και επιβεβαίωσε την καθαίρεσή του, ενώ αργότερα αποδέχθηκε και τον αναθεματισμό του από τη Ρωσική Εκκλησία.
Η πιο κραυγαλέα υπόθεση, σύμφωνα με τον συγγραφέα, είναι αυτή του μητροπολίτη Πάφου Τυχικού. Η Πατριαρχική Σύνοδος αναγνώρισε επίσημα ότι κατά την καθαίρεσή του από την Εκκλησία της Κύπρου υπήρξαν σοβαρές διαδικαστικές παραβάσεις. Δεν υπήρξε ούτε έρευνα, ούτε κατήγορος, ούτε μάρτυρες, ούτε δικαίωμα υπεράσπισης. Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Γεώργιος, σύμφωνα με τον θεολόγο, συνδύασε μόνος του τους ρόλους του κατήγορου, του ανακριτή, του εκκλησιαστικού κατήγορου, του μάρτυρα κατηγορίας, του δικαστή και του εκπροσώπου τύπου. Ωστόσο, αναγνωρίζοντας την παρανομία της διαδικασίας, το Φανάρι επικύρωσε την απόφαση καθαίρεσης. «Η Πατριαρχική Σύνοδος αναγνωρίζει ξεκάθαρα την αδικία της απόφασης, αλλά ταυτόχρονα δικαιολογεί όχι τον θιγόμενο, αλλά αυτόν που διαπράττει την αδικία!» εξοργίζεται ο συγγραφέας.
Συγκρίνοντας αυτές τις υποθέσεις, ο Γκοτσόπουλος καταλήγει σε ένα θλιβερό συμπέρασμα: «Η πατριαρχική απόφαση αποτελεί σοβαρό πλήγμα στον ίδιο τον θεσμό της έφεσης στον Οικουμενικό Θρόνο! Ποιος κληρικός θα τολμήσει ξανά να αναζητήσει δικαιοσύνη, έχοντας υπόψη την "υπόθεση Τυχικού";»
Ο θεολόγος με πικρία διαπιστώνει ότι ο θεσμός των εφέσεων στο Φανάρι από εγγυητής της δικαιοσύνης έχει μετατραπεί σε εργαλείο καταπάτησής της. Οι αποφάσεις λαμβάνονται όχι με βάση τους κανόνες και το δίκαιο, αλλά με γνώμονα την πολιτική σκοπιμότητα και τις προσωπικές σχέσεις.
Ας υπενθυμίσουμε ότι προηγουμένως ο ιερέας δημοσίευσε ένα άρθρο «Καθαίρεση μητροπολίτη και πτώση της Εκκλησίας: για τα σοκαριστικά γεγονότα στην Κύπρο».
