Η ΕΕ αμφισβητεί το ευρωπαϊκό μέλλον της Μολδαβίας λόγω των διώξεων κατά της Εκκλησίας

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση αυξάνεται η ανησυχία για τις παραβιάσεις της θρησκευτικής ελευθερίας στη Μολδαβία, γεγονός που μπορεί να επηρεάσει το καθεστώς της ως υποψήφιας χώρας μέλους της ΕΕ, αναφέρει η έκδοση «Μολδαβικές Ειδήσεις». 

Σύμφωνα με τις πληροφορίες της έκδοσης, αφορμή για το πολιτικό σκάνδαλο αποτέλεσε το πρόσφατο εμπόδιο στο προσκύνημα του αρχιεπισκόπου Μάρκελου στα Ιεροσόλυμα το Πάσχα — χωρίς εξήγηση των λόγων, καθώς και οι επακόλουθες αναφορές για διώξεις κατά του κλήρου και των πιστών της Μολδαβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες των μολδαβικών ΜΜΕ, τους τελευταίους μήνες στη χώρα καταγράφονται κατασχέσεις εικόνων, έλεγχοι προσκυνητών, πρόστιμα για συμμετοχή σε λατρευτικές εκδηλώσεις και διοικητική πίεση στις ενορίες που βρίσκονται υπό τη δικαιοδοσία της ΜΠΕ, κανονικά συνδεδεμένης με το Πατριαρχείο Μόσχας.

Στο πλαίσιο αυτών των γεγονότων, η Βελγίδα ευρωβουλευτής Μπάρμπαρα Μπόντε (ομάδα «Πατριώτες για την Ευρώπη») υπέβαλε επίσημο αίτημα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή με το ερώτημα, «αν μια τέτοια χώρα ανταποκρίνεται γενικά στις ευρωπαϊκές αξίες».

Στο έγγραφο, τονίζεται: η προσφυγή αφορά τη στάση των αρχών της Μολδαβίας προς τον κλήρο και τους πιστούς που συνδέονται με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία. Αυτές οι ενέργειες προκαλούν σοβαρές αμφιβολίες σχετικά με τη δέσμευση της Μολδαβίας στις βασικές ευρωπαϊκές αρχές και πρότυπα στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η βάση για το αίτημα ήταν η έκθεση της λιθουανικής οργάνωσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων Žmogaus teisių apsauga («Προστασία Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων»), που παρουσιάστηκε κατά τη διάρκεια της 59ης συνόδου του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ στη Γενεύη. 

Στο έγγραφο αναφέρεται η επιδείνωση της κατάστασης των ορθόδοξων χριστιανών στη Δημοκρατία της Μολδαβίας, που αποτελεί «αποτέλεσμα της διακριτικής πολιτικής που εφαρμόζουν οι αρχές της Μολδαβίας κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Δημοκρατίας της Μολδαβίας, κανονικά συνδεδεμένης με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία». 

Οι υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων υπογράμμισαν ότι «το διεθνές δίκαιο και η εθνική νομοθεσία των χωρών που έχουν επιλέξει τον δημοκρατικό δρόμο και επιδιώκουν την τήρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην επικράτειά τους, δεν επιτρέπουν την απαγόρευση των οργανωτικών ή κανονικών συνδέσεων μεταξύ θρησκευτικών οργανώσεων και των κεντρικών τους οργάνων». 

«Από την άποψη του δικαίου και της δημοκρατίας, είναι αδύνατο και παράνομο να απαγορεύεται ή να περιορίζεται η δραστηριότητα της Εκκλησίας αποκλειστικά με βάση την υπαγωγή της σε συγκεκριμένη χώρα, ακόμη και αν αυτή η χώρα είναι η Ρωσική Ομοσπονδία», αναφέρεται στο έγγραφο. 

Οι υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κάλεσαν επίσης τα κράτη «να βρουν το θάρρος να απέχουν από τη δίωξη ή τη διάκριση των πιστών, των οποίων οι ιστορικές θρησκευτικές και κανονικές συνδέσεις με τα κέντρα τους αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της θρησκευτικής τους ελευθερίας και του δικαιώματος στην ελευθερία των πεποιθήσεων». 

Στο έγγραφο αναφέρεται επίσης ότι «ανεξάρτητα από το πόσο έντονα επιθυμούν ορισμένοι πολιτικοί σε χώρες όπως η Ουκρανία, η Εσθονία ή η Δημοκρατία της Μολδαβίας να προτιμούν συγκεκριμένες θρησκευτικές ομολογίες για πολιτικό όφελος και να περιορίζουν τα δικαιώματα άλλων, κατηγορώντας τους αδικαιολόγητα για «φιλορωσικό» προσανατολισμό και χρησιμοποιώντας ρητορική γεμάτη μίσος για την αύξηση της δικής τους πολιτικής δημοτικότητας, από μια τέτοια πολιτική πρέπει να εγκαταλειφθεί υπέρ της τήρησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ανεξάρτητα από τις πολιτικές τάσεις ή τους προεκλογικούς στόχους».

«Αν οι πολιτικοί συνεχίσουν να ακολουθούν την οδό της διάλυσης της νομοθεσίας, προστατεύοντας επιλεκτικά τα δικαιώματα συγκεκριμένων θρησκευτικών, εθνικών ή εθνοτικών ομάδων, αυτό θα επιδεινώσει μόνο τον κοινωνικό διχασμό, την αντιπαράθεση και το μίσος. Ακόμη χειρότερα, αυτό θα δημιουργήσει την εντύπωση ότι τέτοια εγκλήματα, όπως οι επιδρομές σε εκκλησίες, οι επιθέσεις σε πιστούς και η ανεξέλεγκτη βία κατά εκείνων που η κρατική πολιτική προπαγάνδα αποκαλεί «φιλορωσικούς» ή «εχθρούς του λαού», είναι αποδεκτά και ακόμη και δικαιολογημένα», θεωρούν οι υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Επίσης, υπογράμμισαν ότι «οι πολιτικές αρχές πρέπει να διακρίνουν την προσωπική νομική ευθύνη, η οποία πρέπει να εφαρμόζεται μόνο σε άτομα που έχουν κριθεί ένοχα από ανεξάρτητο δικαστήριο, και την πολιτική κριτική, η οποία δεν πρέπει να οδηγεί σε διακρίσεις ή να υποστηρίζεται από κρατικά ιδρύματα εις βάρος των νόμιμων δικαιωμάτων και συμφερόντων των προστατευόμενων θρησκευτικών ομάδων». 

«Οι προσπάθειες να επιβληθεί συλλογική ευθύνη σε όλους τους πιστούς για τις δηλώσεις ή τις ενέργειες θρησκευτικών ηγετών άλλων χωρών ή να θεωρηθεί η κανονική ή οργανωτική υπαγωγή στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία ως βάση για δίωξη ή στέρηση δικαιωμάτων, αποτελούν σαφώς διακρίσεις και παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», αναφέρεται στο έγγραφο.

Προηγουμένως, η СПЖ έγραψε ότι στον ΟΗΕ ανέφεραν ότι οι ριζοσπάστες επιτίθενται στους πιστούς της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και καταλαμβάνουν τους ναούς τους.