Όταν ο δικαστής είναι φίλος με τη μία πλευρά – εναντίον της άλλης
Στο δικαστικό σύστημα, οποιεσδήποτε σχέσεις του δικαστή με μία από τις πλευρές αποτελούν αδιαμφισβήτητη βάση για αποχώρηση.
27 Αυγούστου ο επικεφαλής της ΓΕΣΣ Βίκτορ Ελένσκι υπέγραψε διάταγμα για την αναγνώριση της συνδεσιμότητας της Μητρόπολης Κιέβου της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (ΟΟΕ) με τη Μόσχα, ανοίγοντας το δρόμο για την απαγόρευσή της. Και μόλις λίγες μέρες πριν από αυτό, στις 25 Αυγούστου, ο Ελένσκι έτρωγε στο ίδιο τραπέζι με τον επικεφαλής της Ράντα Στεφάντσουκ και τον ηγέτη της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας (ΟΕΟ) Σεργκέι Ντουμένκο. Σύμπτωση;
Στο δικαστικό σύστημα, οποιαδήποτε σχέση του δικαστή με μία από τις πλευρές αποτελεί αδιαμφισβήτητη βάση για την απομάκρυνση. Φιλικές επαφές, δημόσιες δηλώσεις, ακόμη και απλή επικοινωνία καθιστούν αδύνατη τη συμμετοχή του δικαστή στην εξέταση της υπόθεσης. Και πολύ περισσότερο, εάν υπάρχει προσωπικό ενδιαφέρον. Δεν μπορεί ο δικαστής σε μια περιουσιακή διαφορά να καλεί δημόσια να μεταβιβαστούν τα περιουσιακά στοιχεία της μιας πλευράς στη διαδικασία - στην άλλη.
Στο ποδόσφαιρο - το ίδιο. Ποτέ δεν θα οριστεί διαιτητής σε διεθνή αγώνα, του οποίου η εθνικότητα συμπίπτει με έναν από τους συμμετέχοντες της συνάντησης.
Σήμερα ο Ελένσκι και ο Στεφάντσουκ είναι οι ίδιοι δικαστές για την ΟΟΕ, αποφασίζουν για τη μοίρα της. Αλλά ο Ελένσκι τα τελευταία 10 χρόνια έχει κάνει πολλές δηλώσεις, στις οποίες εκφράστηκε αρνητικά για την ΟΟΕ. Την ίδια στιγμή, υποστηρίζει με κάθε τρόπο την ΟΕΟ και δεν κρύβει ότι η απαγόρευση της ΟΟΕ θα βοηθήσει πολύ την οργάνωση του Ντουμένκο. Είναι προφανές - το πιο ξεκάθαρο ενδιαφέρον του αξιωματούχου που κατέχει υψηλή κρατική θέση.
Φυσικά, στο πλαίσιο όλων όσων συμβαίνουν στη θρησκευτική σφαίρα, το κοινό τραπέζι είναι μια λεπτομέρεια. Αλλά παρόλα αυτά. Μήπως έτσι πρέπει να συμβαίνει σε ένα δημοκρατικό κράτος; Μήπως και μετά από αυτό πρέπει να πιστεύουμε στη "δικαιοσύνη" σε σχέση με την ΟΟΕ;
