ΠЦΟ: να κλέψουν και να αφαιρέσουν
Η εκκλησιαστική κοινότητα προσπαθεί να υπερασπιστεί τον ναό της από εξωτερικά πρόσωπα με τροχούς, μαχαίρια, κοπτικά και λοστούς που επιτίθενται σε ναούς, με τους οποίους δεν έχουν την παραμικρή σχέση.
Τους τελευταίους μήνες το κέντρο καταλήψεων ναών της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (ΟΟΕ) έχει μεταφερθεί στη Βουκοβίνα. Σχεδόν κάθε εβδομάδα, σε ένα ή άλλο χωριό της περιοχής, βλέπουμε επιθέσεις και συγκρούσεις από την ίδια περιοδεύουσα «χορωδία» κληρικών της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας (ΟΕΟ) με επικεφαλής τον Ρομάν Γκριτσούκ. Μερικές φορές ενισχύονται από ριζοσπάστες μαχητές από την περιοχή Ιβάνο-Φρανκίβσκ. Αλλά τελευταία δεν έρχονται καν – η αστυνομία παρέχει την κάλυψη για τις εκκλησιαστικές καταστροφές.
Το σχήμα είναι παντού το ίδιο.
Πρώτο στάδιο: η «χορωδία» με κομπάρσους φτάνει στο χωριό για να οργανώσει ψηφοφορία για τη μεταφορά του τοπικού ναού. Μερικές φορές βρίσκουν μεταξύ των ντόπιων δέκα-είκοσι υποστηρικτές της ΟΕΟ, συχνότερα τα καταφέρνουν με «δικές τους δυνάμεις». Η πραγματική κοινότητα δεν επιτρέπεται να συμμετάσχει στην ψηφοφορία.
Δεύτερο στάδιο: τα ψεύτικα έγγραφα για τη «μετάβαση» παραδίδονται σε μαύρους καταχωρητές, οι οποίοι γρήγορα επανακαταχωρούν τον ναό στην ΟΕΟ.
Τρίτο στάδιο: η «χορωδία» προχωρά σε βίαιη επίθεση ή νυχτερινή διάρρηξη, ανάλογα με την τοπική κοινότητα της ΟΟΕ.
Και εδώ είναι εντελώς ασαφές, ποια σχέση μπορεί να έχει όλη αυτή η ντροπή με τον νόμο; Να υπενθυμίσουμε, σύμφωνα με αυτόν, τα μέλη μιας συγκεκριμένης εκκλησιαστικής κοινότητας, που εξομολογούνται τακτικά, κοινωνούν και συμμετέχουν στη ζωή της ενορίας, συγκεντρώνονται στη συνέλευσή τους και αποφασίζουν – αν θα μεταβούν σε άλλη ομολογία ή όχι.
Στα πλάνα από όλα τα χωριά της Βουκοβίνας (και όχι μόνο) βλέπουμε μια εντελώς διαφορετική εικόνα: η εκκλησιαστική κοινότητα προσπαθεί να υπερασπιστεί τον ναό της από εντελώς ξένους, που με τροχούς, μαχαίρια, κόφτες, λοστούς και άλλα εργαλεία επιτίθενται σε ναούς, με τους οποίους δεν έχουν την παραμικρή σχέση. Επιπλέον, οι άνθρωποι με ράσα χτυπούν τους πιστούς με τα χέρια και τα πόδια τους, τους ρίχνουν στο έδαφος και διαπράττουν άλλες βίαιες πράξεις, αδιανόητες για έναν άνθρωπο σε ιερατικό αξίωμα.
Και αν δεν ήταν η τρέχουσα πολιτική κατάσταση, θα λέγαμε ότι αυτοί οι πολίτες δεν μπορούν να έχουν καμία σχέση με την ιεροσύνη – είναι απλοί κακοποιοί και χούλιγκαν. Αλλά δεδομένου ότι, όπως δείχνει η ζωή, για οποιαδήποτε στραβή ματιά προς την ΟΕΟ μπορεί σήμερα να κατηγορηθείτε για προδοσία, δεν θα το πούμε αυτό.
Από την άλλη πλευρά, εδώ είναι σκόπιμο να θυμηθούμε το «τεστ της πάπιας» του Ρίτσαρντ Πάτερσον, σύμφωνα με το οποίο «Αν κάτι μοιάζει με πάπια, κολυμπάει σαν πάπια και κρώζει σαν πάπια, τότε πιθανότατα είναι πάπια».
